Saelors, Eklin en Knalpot brengen Occii in vervoering

Tweede editie Club Cornflakes staat wederom bol van beloftes

Tekst: Robbie van Zoggel en Christiaan Walraven | Foto's: Maarten Schuth ,

Drie spannende bands op een rij in het best bewaarde geheim van Amsterdam. Tijdens de tweede editie van Club Cornflakes in de Occii krijgt het fanatiek toegestroomde publiek ruimschoots waar voor zijn bescheiden entreeprijs. Rijzende sterren van deze avond zijn Saelors, Eklin en Knalpot.

Tweede editie Club Cornflakes staat wederom bol van beloftes

Pal achter het vers verbouwde Vondelpark ligt het meest afgelegen kraakdomein van Amsterdam: de Occii. Hier vindt ditmaal Club Cornflakes plaats. Wat van buiten op een aftandse berghut lijkt, is van binnen een schemerige sfeervolle zaal. Misschien daarom wel de fijnste locatie om op een talentenavond als deze onverwacht tegen dat ene muzikale pareltje aan te lopen.

Het is aan Saelors om de avond af te trappen. Het duo, bestaande uit Alexandra Duvekot en Thijs Havens, maakt een prachtige kruising tussen singer-songwriter uit de folk hoek en donkere pop. Haar hoge, hemelse stem en zijn lage bromstem passen wonderwel bij elkaar. Dat het ook nog eens prachtige mensen zijn om naar te kijken valt dan al haast niet meer op. Vanavond spelen ze voor de gelegenheid met tamboerijn.

Met visuele intervallen van Amy Lockhart wordt de avond vrij nonchalant in drie stukken gedeeld. Terwijl haar animatiebeelden nog lopen zet  de Groningse formatie Eklin hun eerste nummer in. Noodzaak voor het publiek om snel in de sfeer te komen. Zoveel tijd is daar namelijk niet voor; na een kleine twintig minuten is het gedaan en worden we uit de net opgebouwde intimiteit gerukt. Dat is jammer want het is een sfeervol en fijnzinnig genre wat Eklin brengt. Noem het psychedelische pop dan wel dromerige dance, feit is dat hun live act je op een visuele achtbaan zet. Zangeres Leontien Herkelman heeft hier een groot aandeel in met haar sprookjesachtige stem en voorkomen. Net als Saelors, maar dan een tandje zweveriger, maakt Eklin geschikte filmmuziek. Het lijkt dus een goed idee hun oeuvre te slijten bij menig filmregisseur.

Rond middennacht sluit het herenduo van Knalpot de rij. En hoe. Met de energie van elf voetballers en met een ondenkbaar tempo brengen ze een set opzwepende elektronische nummers op de mat. Stuk voor stuk uniek, maar telkens wordt met de grenzen gespeeld tussen echte instrumenten en elektronische technieken. Net als bij hun voorgangers is een optreden van een half uurtje kort. Te kort om het publiek echt helemaal in te pakken en hun duizelingwekkende show begrijpelijk te maken. Knalpot is dan ook een formatie bij uitstek om in te investeren. Gaan volgen dus en dan opnieuw een oordeel vellen.

Club Cornflakes is de ideale lage drempel om verrast  te worden en de plek om wellicht wel je favoriete nieuwe artiest te ontdekken. Het is in ieder geval een uitstapje waard en nog lekker spontaan en fris ten opzichte van de gebombardeerde sterrenmentaliteit van bijvoorbeeld de Wereld Draait Door.

Gezien: Saelors, Eklin en Knalpot tijdens Club Cornflakes, in Occii, vrijdag 02 april 2010