De tweede editie van Valtifest kan met recht een succes worden genoemd. De sfeer was ongekend relaxt, zelfs zo relaxt dat agenten, bij gebrek aan andere actie, massaal fout geparkeerde auto's op de bon slingerden. Het kon de feestpret echter niet drukken. Aan het thema beestenboel was dit jaar massaal gehoor gegeven en ook de acts waren een groot succes. In dit vierde Valtifest artikel de laatste recensies.

Erol Alkan sluit Super Rauw super rauw af
Geef Erol Alkan een willekeurige track van een willekeurige artiest en hij maakt er een remix van. Je zult geen standaard mix met slechts elektrogeluiden in plaats van een gitaar en computerdrums in plaats van gewone drums krijgen, maar een volledig omgevormde en volwaardige dancetrack.

Niet zonder reden hebben vele grote rock- en dancenamen hem gevraagd remixes voor hen te maken. Waar het voor een normaal mens andersom is, is het voor Erol Alkan lastiger om een slecht dan een goed nummer te maken. Het is dan ook geen verassing dat hij al eens uitgeroepen is tot dj van het jaar.

Op Valtifest worden remixes van onder andere No Limit (2 Unlimited) en Zero (Yeah Yeah Yeahs) gedraaid. Nummers waarin af en toe een vlaag van het origineel naar boven komt, maar die voor het overgrote deel nauwelijks herkenbaar zijn. Over het algemeen is de set dan ook een mix van rauwe psychedelische nummers met weirde effecten, bass ’n drum beats en af en toe gekke breaks of ophitsende tropische drums. Schaars geklede dansers doen eerst balletpassen, dan weer lopen ze in de mars.

Dat is Erol Alkans sterke kracht: zijn diversiteit. Er wordt iets aan de nummers toegevoegd, er komt nog iets bij, er valt iets af, er komt iets nieuws bij, er valt weer iets af. Op een vrijwel identiek gecoverd Roxanne (The Police) na is er altijd iets nieuws te beleven, zonder al te moeilijk te worden. Erol Alkan kan haast elke danceliefhebber aanspreken.

Danny Rampling
In de Ohaf Owap tent vanavond de eer aan Danny Rampling - een van de 'Godfathers of House' - om de avond af te sluiten. De Londenaar die eind jaren tachtig in de befaamde Londense Balearic rave club met zijn house furore maakte, draait zijn set vanavond in een mega drukke tent.

De set van Rampling bestaat voornamelijk uit weinig subtiele beukhouse en trance. Het totaalplaatje op het podium heeft wat weg van een wazige porno act. Het zit hem in het gekrijs en geschreeuw en de wulpse bewegingen van de schaars geklede dansers in combinatie met de opgeilende house en trance beats. De act doet denken aan een scene uit een krimi die zich afspeelt in een rokerige Oost-Duitse stripclub, maar dan met ballonnen en confetti. Ondanks dat de bomvolle tent weinig ruimte tot dansen laat, zit er behoorlijk wat beweging in de tent. De beesten, die massaal aan het water zitten, krioelen langs elkaar om met de voetjes van de vloer te kunnen gaan.

Danny Rampling toont vanavond met een overvolle tent aan de goede keuze te hebben gemaakt, door na een korte periode van 'dj-pensioen', de plaatjes weer uit de kast te halen.

Junkie XL
Wanneer de van oorsprong achterhoekse Tom Holkenborg (alias Junkie XL) om tien uur in de Brand New tent aftrapt, heeft hij vanaf moment één het publiek mee. Zowel de bezoekers als de international gelauwerde DJ zijn gretig en lijken er veel zin in te hebben. Leunend met zijn knie op de tafel naast het mengpaneel, kruipt Junkie XL hongerig naar zijn publiek. Gehuld in een vaal lederen jasje en met zijn kenmerkende franse pet, slingert hij de eerst zware beats in de goed gevulde tent.

Na een kort sfeervol rustmoment knalt hij meteen weer verder met gortdroge bassen en rondslingerende mechanische geluiden. Het volume lijkt iets omhoog te zijn gegaan en de door het publiek meegnomen beestenattributen vliegen hier en daar in het rond. Door zijn analoge Korg synthesizer te combineren met zijn oplichtende macbook, weet Holkenborg een prettige balans tussen oude rauw warme klanken en meer frisse snerpende moderne klanken te produceren.

Zodra hij over gaat naar meer een clubsound, lukt het deze muzikale dompteur zijn hongerige wilde dieren verder te drogeren met harde beukende bassen. De afwisseling van ruige gitaarriffs op de achtergrond met meer dance-achtige invloeden, lijkt vrijwel iedereen in het publiek goed te stemmen. De stijgers aan de zijkant van de tent worden door de bezoekers beklommen van waaruit hangend wordt gedanst. Inmiddels is het echt een beestenboel aan het worden. De uitgedoste dansende koeien, springende tijgers en fladderende vogels lijken volledig verslaafd aan de muziek van Junkie XL.

Als een volleerd muzikaal dompteur sluit Junkie XL Valtifest af.