Column Simon: Ouwe Knarren

With a Little Help from my Friends

Tekst: Simon van Gorcum ,

Simon van Gorcum is columnist van 3voor12/Amsterdam. In zijn column schrijft Simon over zijn belevingen en bijzondere momenten in de muziekwereld. Het wereldje waar hij al meer dan een decennium, niet zelden met verbazing, in rondwandelt. Met een Amsterdamse knipoog en zonder een blad voor de mond te nemen geeft hij zijn mening en neemt hij je mee backstage.

With a Little Help from my Friends

With a Little Help from my Friends

Bospop is een erg leuk festival met een erg hoog gehalte ‘ouwe lullen’ muziek. Een aantal jaar geleden was het festivalaffiche er eentje van topniveau. Likkebaardend konden de echte muziekliefhebbers het festival terrein over en weer. Met als hoogtepunten een blueslegende en twee ware Woodstock-veteranen. Al moest John Fogerty het er wel nog even bij vertellen, omdat hij destijds geen toestemming gaf om het optreden van Creedence Clearwater Revival in dé film op te nemen. “But we were definitely there! And I’m still wet.”

Fogerty gaf een geweldig optreden en bewoog als een springbok van de ene kant naar de andere kant van het enorme podium. Elk nummer wisselend van gitaar en met de energie van een 18-jarige. Net als zijn Woodstock-collega Joe Cocker. Zelfs de hoge noten en schorre schreeuwen van With a Little Help from my Friends haalde de oude hobbit alsof het niets was. John en Joe zijn ras-artiesten die het publiek bespelen, uitdagen, charmeren en betoveren. Deze ouwe knarren zijn nog lang niet op!

With a Little Help from my Friends 2

Ook aanwezig en even oud als de twee Woodstock-goden was Blondie. Ze stond niet op het festival der festivals maar het valt moeilijk te ontkennen dat ze een icoon was. Debby Harry was hét begin jaren tachtig. Met grote zonnebril en lijkbleek gelaat beklom ze het podium van Bospop. Het stijlicoon brokkelde langzaam af. Met hier een daar een fragiel piepje zong ze mee met de achtergrondzangers. Niet vaak werd ‘with a little help from my friends’ ,zo pijnlijk letterlijk.

Later vertelde Kim Wilde, die ook op het festival was, me dat ze zich zo had verheugd op de ontmoeting met Blondie. Het is moelijk te geloven maar deze twee eighties babes hadden elkaar nog nooit ontmoet. Anno 2007 gebeurde het ergens in een klein kikkerlandje op een omgebouwd voetbalveld te Weert. Wilde was als een kind zo zenuwachtig en ging op de foto met één van haar helden. Ik vraag me af of Debbie Harry door had wie die blonde stoot in iets te krappe spijkerbroek naast haar was. Stiekem hoop ik dat Wilde het optreden van Blondie niet heeft gezien. Soms kun je beter een herinnering koesteren.

With a Little Help from my Friends 3

50.000 Dollar betalen voor een pakketje waarvan je geen idee hebt wat het is, dat is toch een behoorlijke gok. De Lowlands organisatie deed het en hoopte maar op het beste. Het pakketje was de mystery act van LL 2009. Al snel deden allerlei geruchten de ronde over wat de act zou zijn: Pearl Jam, Depeche Mode, de nieuwste superband van Dave Grohl, Josh Homme en John Paul Jones of zou het dan toch het langverwachte Lowlands-debuut van De Toppers worden.
Iedereen wachtte in spanning af wat het cadeautje zou worden waarvoor blind een koffer met bankbiljetten onder een brug was neergelegd.

Lowlands 2009. Zaterdagmiddag rond drie uur in de middag, zelden zal het zo druk zijn geweest in en rond de Grolsch tent. De spanning was om te snijden. Het geheim was al redelijk uitgelekt maar echt zeker weet je het natuurlijk pas als ze er staan. Het zou toch Them Croocked Vultures worden, ’s wereld nieuwste superband. Ik persoonlijk had de definitieve bevestiging een klein uurtje eerder gehad toen ik met wat flesjes water backstage tegen Dave Grohl aanliep (ik wilde het toch even kwijt!). Als je Dave ziet drummen zie je Animal van de Muppetshow: Grohl is een beest! Gelukkig voor mij had hij op dat moment nog geen drumstokjes in zijn handen.

De nieuwe band van Dave Grohl wordt het project Them Croocked Vultures genoemd. Niet heel raar als je de drummer bent geweest van Nirvana en oprichter van de Foo Fighters. En zeker niet onbegrijpelijk als je nagaat dat de gemiddelde festivalbezoeker niet in de jaren zestig is geboren.

Maar als bassist en organist van onder andere Led Zeppelin en rode draad in een heleboel wereldberoemde muziekstukken mag John Paul Jones zeker niet ongenoemd blijven. Als een anker stond hij op het LL podium en gaf richting aan de ’jonge honden’ om hem heen. Alsof de bijna pensioen gerechtigde bassist eindelijk zijn echte muzikale vrienden had gevonden. Met een permanente stoïcijnse glimlach zette hij de lijnen uit haalde ze ook weer binnen. Zo wil ik ook graag een oude knar worden!

Tot slot nog een kleine suggestie voor tekstschrijvers, webredacteurs van zalen, programmeurs en muziekjournalisten; Them Croocked Vultures: het nieuwste project van John Paul Jones, maar… With a little help from his friends!