Voor velen is Rob Klerkx bekend als de drummer van Moke. Dat hij echter meer in zijn mars heeft, is bij minder mensen bekend. Op deze plaat  neemt hij niet alleen de drums voor zijn rekening, ook de zang en de akoestische gitaren zijn van zijn hand. Alle nummers zijn tevens door hem geschreven. De rest van de partijen zijn ingespeeld door muzikantencollectief The Secret, bestaande uit Jelle Paulusma, Jaromir Fernig en Theo Sieben. Gusta Geleijnse en Sue Moreno zorgen voor vrouwelijke tegenhang in de nummers Seasons (Geleijnse) en Home (Moreno). Dit album is het eerste full-length album sinds de in 2006 verschenen EP New Roads.

De enige overeenkomst tussen Moke en Klerkx is Rob Klerkx zelf. Waar Moke met iets meer standaard rock wat meer voor het grote publiek is, is Klerkx veel meer aan het experimenteren met een mix van stijlen en snelheden. Verder is er, door de achtergrond van Klerkx als drummer, veel belang gehecht aan ritme.

Ondanks het geëxperimenteer met stijlen als country, folk en rock zijn er in elk nummer wel wat terugkerende elementen te vinden. De eerste indruk van de plaat was dan ook niet zo goed. Op een paar uitschieters na klonken de nummers nagenoeg hetzelfde en de zang is weinig sprankelend. Na een paar keer goed beluisteren valt er echter veel meer in te ontdekken. Dan blijkt bijvoorbeeld dat de nummers goed in elkaar zitten en dat Klerkx een paar topmuzikanten heeft ingeschakeld om de plaat verder in te spelen.

Hoewel alle nummers op het album refereren naar de titel en dus iets te maken hebben met loslaten, moet Klerkx zelf nog even loskomen. Ook op de wat ruigere nummers als The Muse klinkt alles nog wat stijfjes, en dan met name de zang.

Door de kwaliteit van de muzikanten is het album toch wel de moeite waard om eens (of vaker) te beluisteren.