Na de voorrondes en halve finale wordt vanavond eindelijk duidelijk wie er naar huis ging als de winnaar van de Winston Popprijs 2009.
Zibabu trapt de avond af met stevige hardcore. Het optreden is vrolijk en weet bij het publiek een glimlach op het gezicht te brengen. Of de band serieus genomen wordt is te betwijfelen. De muziek is experimenteel en niet heel toegankelijk. Een jury lid moest over Zibabu kwijt: “Vreselijk, ik hoop dat ze snel klaar zijn”.
Beatzers start met een originele opening met een doedelzak. De band speelt strak en is zes man sterk. Een interessante toevoeging aan hun vrolijke up-tempo ska zijn de viool en saxofoon. Vooral de viool levert bij het huppelniveau van deze muziek extra melancholie aan. De nummers zijn niet echt vernieuwend maar deze band weet samen met het publiek een knalfeest te bouwen.
In tegenstelling tot het enthousiasme bij de Beatzers lijkt het publiek bij de volgende band van verbazing vergeten te kunnen bewegen. Klopje Popje heeft erg zijn best gedaan een show neer te zetten. Zowel een man, waarvan de toegevoegde waarde op het podium geheel onbekend blijft, als de zanger proberen een show te geven die door het publiek onbegrepen lijkt te blijven. Door de aandacht die de zanger en de man-zonder-doel van het publiek eisen zou je bijna vergeten om naar de band te luisteren die juist de nodige aandacht verdient: snoeiharde hardcore waar een flinke moshpit niet bij weg te denken is, als je tenminste niet wordt afgeleid door een misplaatste show.
Straks is een Nederlandstalige hardcore/rock band bestaande uit nuchtere Amsterdamse mannen met teksten over het dagelijks leven. Straks staat er beheerst bij en speelt haar nummers ontspannen weg. Door de simpele, maar aangename gitaarriffs weet Straks het publiek zo af en toe te verrassen. Maar omdat er gedurende het optreden weinig in hun repertoire verandert, lijkt de aandacht van het publiek weg te zakken. De Winston-jury vindt de band iets te veel op zichzelf gericht.
De kleinste band toont verreweg de meeste energie en het grootste feest op het podium. Met drie man sterk klinkt de punk/grunge van Black Bandit alsof de samenstelling van de band twee keer zo groot is. De drummer is een genot om naar te kijken: hij gaat compleet uit zijn dak, drumt er op los en weet ook nog eens elke noot zuiver te zingen. De positieve energie van de band lijkt over te slaan op het publiek dat in zijn geheel uit zijn dak gaat.
Vapour Tales sluit de avond af met alternatieve rock. De kinky vertoning van de zangeres maakt haar aangenaam om naar te kijken. De band speelt wat rommelig en de zangeres piept meer dan dat ze zingt. Stond het publiek net nog helemaal uit hun dak te gaan, nu lijkt het publiek weer compleet beheerst. Het commentaar van de jury blijft bij de woorden: prettig om naar te kijken.
De gelukkige winnaar van de 11e editie van de Winston Popprijs is geworden: Beatzers.
Gezien, Winston popprijs 2009
3 oktober 2009, Oude zaal Melkweg