Noem een aankomend optreden waar iedereen naartoe moet: 
26 maart a.s. in het Patronaat te Haarlem speelt Sabrina Starke. Ik vind haar een zeer goede artieste en zangeres. Zelf speel ik dan in haar voorprogramma, dus kun je meteen meegenieten van een goede portie Fabfolk!

Wat was de eerste cd/lp die je ooit kocht? 
Mijn eerste cassette was Jagged Little Pill van Alanis Morissette. Als meisje van tien was ik helemaal weg van het nummer Ironic, en wilde meer van haar liedjes horen. Mijn eerste cd was geloof ik een verzamelalbum met top-40 hits. Een aankoop waar ik achteraf niets meer mee heb, maar ik was er toen wel blij mee. Mijn invloeden zijn zo breed, en ik luister naar zoveel verschillende soorten muziek dat het niet altijd iets hoeft te zeggen over de muziek die ik zelf maak. Vanuit de platencollectie van m’n ouders heb ik ook enorm veel platen beluisterd uit de jaren ‘60/’70/’80. Bij m’n eerste lp-aankoop heb ik meteen een aantal platen gekocht, waaronder één van Nina Simone, David Bowie en Johny Cash.

Welke cd/lp heb je als laatste aangeschaft? 
De laatste cd was This Is The Life van Amy McDonald. Ze spreekt me qua stijl, maar ook qua tekst aan. Ze zingt –net als ik- verhalend over het leven. M’n laatste lp was van Wanda Jackson.

Wat was de grootste muzikale miskoop die je ooit hebt gedaan? 
Ik heb nooit spijt van een aankoop gehad, dus van een miskoop wil ik niet spreken. Waar ik nu echter niet meer naar luister zijn m’n TMF Hitzone cd’s uit m’n prille tienertijd en de cd van Julio Iglesias Junior: Under My Eyes. Het bleek meer gehijg dan zang te zijn, al vond ik dat als jong tienermeisje wel spannend!

Wat is je favoriete ‘foute’ plaat? 
Eenzame kerst van André Hazes. Ik kocht de lp nadat ik het nummer Eenzame Kerst gehoord had. Het heeft bovendien een fantastische lay-out en brengt me in een heerlijke melancholische meezing-stemming.

Wat is vind je het slechtste nummer aller tijden? 
Als ik ergens niet naar kan luisteren, of met moeite, is het Nickelback. Veel van de nummers zitten goed in elkaar en is weinig op aan te merken. Maar het is voor mij als het eten van spruitjes. Ze zijn prima om te eten, maar ik vind ze niet lekker en eet ze niet graag –behalve een enkele keer per jaar.

Wat trek je aan als je gaat optreden?
Ik vind het fijn om goed gekleed op het podium te staan, dat maakt het totaalplaatje toch af en speelt ook een rol in hoe je als artiest overkomt. Kijk maar naar Boney M of Dolly Parton, om maar wat extreme voorbeelden te geven. Je voorkomen, waaronder je kleding, bepaalt mede je imago als artiest. Ik draag overigens wel altijd kleding die ik zelf mooi vind en die bij mezelf als persoon en artiest passen.

Wat was je meest bizarre optreedervaring?
Mijn toiletoptreden voor de Grote Prijs van Nederland. Blinded, één van m’n songs werd op video vastgelegd als promofilmpje. Dat was in het toilet van Paradiso, tezamen met een toiletjuffrouw als publiek. Een zeer aangename akoestiek kan ik je vertellen! 

Heb je rituelen voor je gaat optreden? 
Ik neem –indien mogelijk- voor een optreden ongeveer een half uur de tijd voor bezinning, om tot mezelf te komen. Niet dat ik ga mediteren, maar ik ben dan het liefst helemaal alleen met mijn gitaar. Die stem ik dan nog meestal. En als hij al op het podium staat, dan zing ik een beetje in, kijk even in de spiegel of alles nog op de juiste plek zit, waarna ik mezelf een vette knipoog toewerp en richting het podium loop vol vlinders in m’n buik.

Wat is je favoriete plek om te spelen?
Qua podium Paradiso. Ook al is het een lastige plek qua geluid, en moet je een goede geluidsman met verstand van de ruimte hebben om daar goed te klinken. De sfeer is uniek en m’n grootste helden stonden er ook al, waarvan ik er een aantal zelf gezien heb. Een mythische plek. Ook zag ik daar één van m’n eerste concerten. Buiten podia om speel ik het liefst buiten in parken, of op de duinen van IJmuiden. Bij voorkeur op mooie voorjaars- of zomerdagen.

Wat was het eerste liedje dat je kon zingen/spelen?
Het eerste liedje wat ik zong/neuriede was een zelfbedacht deuntje dat ik me tot de dag van vandaag nog herinner. Ik was rond de twee à drie  jaar oud, en weet nog dat ik op m’n kop op de grote stoel in mijn ouderlijk huis volledig in gedachten dat melodietje zong. Ik zong het zo vaak dat je het bijna als een mantra zou kunnen zien, het had verder ook geen tekst. Ik heb daarna nooit meer wat met het melodietje gedaan. Het eerste “bekende” lied met tekst wat ik zong – als vier-jarig meisje in mijn pyjama - was Eternal Flame van The Bangles. Ergens ligt de tape nog. Het eerste liedje wat ik mezelf op gitaar heb aangeleerd was About A Girl van Nirvana. Op piano speelde ik als kind vaak Het kleine café aan de haven voor m’n ouders.

Club of festival?
Ze hebben allebei hun eigen charmes. Ik vind clubs fijn, meestal zijn daar minder bijgeluiden, wat de luisterliedjes ten goede komt. Maar de sfeer op een festival is weer heel vrij. Overigens scheelt het ook altijd per club of festival. Kortom, door het jaar heen veel clubs, en in het voorjaar en de zomer alle festivals. Lowlands staat op m’n verlanglijstje!

Voor wie zou je wel eens een serenade willen zingen?
Voor M-Jo.