Winston Kingdom stond vrijdag 27 februari in het teken van Amsterdam Beat Club, het dj collectief dat al meer dan vijf jaar Amsterdam onveilig maakt met swingende feestjes op een mix van sixties, beat en soul. Voordat de dj’s losbarsten, is het eerst tijd voor live muziek met een knipoog naar vroeger.

Opener van de avond is M-Jo, verbonden aan het Amsterdam Songwriters Guild. Er staat echter geen singer-songwriter op het podium, maar een duo bestaande uit zanger/gitarist Mark en drummer Ro Halfhide. Wanneer de heren het podium betreden, belooft Mark nog een rustige set. Maar al gauw blijkt rust een relatief begrip, want het duo zet een opvallend vol geluid neer waarbij Mark behoorlijk los gaat met zijn gitaar. M-Jo speelt lekker rammelende liedjes die zich niet makkelijk in een hokje laten stoppen. Mark lijkt innemend verlegen op het podium wat past bij de soms breekbaar aandoende muziek. Het is niet direct een act die je bij een sixties avond zou verwachten, of het zou moeten zijn vanwege de mooie harmoniërende zanglijnen die herinneringen oproepen aan The Monkees of Herman’s Hermits. Wellicht dat M-Jo op een andere avond beter tot zijn recht zou komen. Nu vormen de heren vooral een fijne opmaat naar de hoofdact van de avond.

Wanneer even later de Phantom Four het podium betreden, is de Winston behoorlijk vol. Het viertal rond ex-Treble Spankers gitarist Phantom Frank maakt opzwepende surfrock met hier en daar Oosterse invloeden. Of het nu komt door het inmiddels in grote getale toegestroomde publiek of de sfeer van de muziek is niet met zekerheid te zeggen, maar binnen een mum van tijd is de temperatuur gestegen tot een broeierige hitte.

Frank maakt gelijk duidelijk dat de microfoon alleen is om tussen de nummers door een incidentele opmerking naar het publiek te maken. "Wij zijn de Phantom Four en we zingen niet!" Geen probleem, want ook zonder tekst weten de heren een hele sterke sfeer neer te zetten. Eén die doet denken aan zinderende woestijnen en Quentin Tarantino films. Niet voor niks staan de Phantom Four binnenkort in het voorprogramma van ‘king of surf guitar’ Dick Dale.

Middelpunt van de avond is zonder enige twijfel Phantom Frank. Vanaf de rand van het podium bespeelt hij razendsnel zijn gitaar met de bravoure en macho-uitstraling van een Spaanse stierenvechter. De rest van de band begeleid hem als een goed geoliede machine terwijl hij virtuoze gitaarsolo’s het publiek in slingert. De avond bereikt een hoogtepunt wanneer de Phantom Four bij wijze van toegift A Forest van The Cure inzetten. Ze gieten deze wave klassieker moeiteloos in een surf jasje en bewijzen daarmee dat het nummer ook zonder de zang van Robert Smith zeker zo spannend is.
 
Gezien: M-jo en Phantom Four, Winston Kingdom, 27 februari 2009