Op woensdagavond in Panama verzamelt het publiek zich voor  Panama Ladies Live. Voor een doordeweekse dag op een niet centraal gelegen locatie is de opkomst verrassend positief. Een zeer gevarieerd publiek is het deze avond; van de echte muziekliefhebbers tot familie & vrienden. Maar ook de fans van de drie bands zijn duidelijk aanwezig in de zaal.

Channah van ’t Riet opent de avond met haar band en presenteert haar debuut EP No Way Back. Als de ruimte nog niet genoeg gevuld was geweest, was dit met de opkomst van de band direct opgelost. Met een gitarist, drummer, bassist, celliste en twee achtergrondzangeressen om Channah’s geluid bij te staan, was het podium nét groot genoeg.

Alle leden van deze band zijn overduidelijk erg muzikaal. Vooral Jurren, de bassist die tevens xylofoon en melodica speelt valt erg op. Channah - een lief en schattig ogend blond meisje - lijkt na de teksten een steeds ondeugender karakter te ontwikkelen. Na het nummer 10.000 Lovers vraagt ze heel terecht: “Hoe komt Channah aan al deze lovers vragen jullie je natuurlijk af.” Waarna ze antwoordt met het nummer Why Do I Fall In Love Every Day? Ze weet de tijd tussen de nummers vermakelijk aan elkaar te praten. Maar toch hoort iedereen haar liever zingen; vooral haar hoge noten zijn oorstrelend. Wellicht is een opvolger voor Jacqueline Govaert (Krezip) gevonden?

Vervolgens maakt Fabiana Dammers, winnares van de Grote Prijs van Nederland ’08, zich klaar voor haar performance. Een heel keurig meisje met een enorm geluid. Haar country/folk-achtige sound doet denken aan de Amerikaanse zangeres Jewel, zowel vanwege de poëtische, sterke teksten als de zuiverheid waarmee ze van hoog naar laag kan schakelen. Als genomineerde voor De Olifant (kunst- en cultuurwedstrijd van het Haarlems Dagblad) is zij een waardige competitie voor Renate Dorrestijn.

In de band is er een goede harmonie tussen de stemmen van Fabiana en de gitarist en bassist, wat vooral uitkomt wanneer zij a cappella zingen. Naast de langzame, soms wat donkere nummers springt Round About Town er duidelijk uit. Het vrolijke, upbeat nummer is bijzonder pakkend en het is dan ook moeilijk om het refrein de tweede keer niet uit volle borst mee te zingen.

Stereo sluit de avond af en na deze twee lieve meisjes is dit even een omschakeling. Zangeres Astrid komt al zingend op in een glimmende legging waarvan normaal gezegd zou worden dat deze nooit als broek gedragen mag worden. Maar wat staat het haar geweldig! De winnaars van Rock Nation hebben het stigma “televisiebandje” direct van zich af geworpen. Al zijn de teksten misschien zo nu en dan wel heel bewust rock, deze band is niet zomaar een bij elkaar gezette groep muzikanten.

Er straalt een enorme energie van de band af. De bassist balanceert op het randje van expressief en explosief, maar alle bandleden komen even goed tot hun recht op het podium. Astrid gaf aan zenuwachtig te zijn voor haar akoestische solo, maar het ging haar – op het kleine stemmingsprobleempje van de gitaar – erg goed af. Ze flirt en bespeelt het publiek zonder moeite waardoor je haar direct gelooft wanneer ze teksten als “Monogamy is a bullshit story” zingt uit het nummer Monogamy. Op 19 juni zal de eerste cd van Stereo in de winkel te vinden zijn.

Gezien: Channah, Fabiana en Stereo, Panama, woensdag 3 juni 2009