Dress was begin deze eeuw een van de peilers onder een sterke lichting Nederlandse indiebands. Nadat in 2003 de tweede plaat The Image Reduction Plan was uitgekomen gaf drummer Maarten Kooijman aan de band niet meer te kunnen combineren met zijn andere band, Johan. Daarna werd het akelig stil rond Dress. Nu is daar vanuit het niets, na zes jaar wachten, een derde studioplaat.

Gitarist en zanger Bjorn Uyens en toetsenist Jochem Klijnman hebben de afgelopen zes jaar gebruikt om zichzelf en Dress opnieuw uit te vinden, in duo-vorm. Op The Comfort Collector blijkt dat dat uitstekend heeft uitgepakt. Het vertrouwde melancholische geluid van Dress is gebleven en klinkt, mede dankzij de mix van Corno en de mastering van Zlaya, uiterst fijn. En goede liedjes kunnen Uyens en Klijnman ook nog steeds maken.

The Comfort Collector is bovenal een slim album van het duo, dat met minimale middelen een maximaal resultaat bereikt. De indiegitaarlijnen zijn mooi verweven met de subtiele toetspartijen op onder andere Rhodes, waar nodig aangevuld met drums en samples. Het hele album is mooi gearrangeerd en bevat voldoende spanning, maar klinkt nergens te druk. Aangenaam pluspunt is ook de zang van Uyens. Hij legt net genoeg gevoel in zijn stem maar overdrijft nergens en stelt zijn zanglijnen altijd in dienst van het liedje.

Een zwak punt is op The Comfort Collector niet direct aan te wijzen. De plaat boeit en de band klinkt alsof die nooit weggeweest is. Het mag een zegen heten dat Dress zichzelf niet opblies en rustig de tijd nam om in een nieuwe vorm terug te komen. Deze tien sterke indiepopliedjes met een goed uitgebalanceerd geluid moeten de eindejaarslijstjes ook gaan halen.