Voor degenen die het zich, in deze tijd van crisis, niet kunnen permitteren deze zomer naar een ver land af te reizen, biedt de Winston  uitkomst met de band Rogerthat. Het Australische viertal tourt deze zomer door Europa om de 'Aussie vibes' te delen met fans en vrienden. Aan de Amsterdamse bands Cujo en The Blowjob Ninjas vanavond de eer het publiek op te warmen.

De mannen van Cujo beginnen hun optreden zonder enige aankondiging. De band, die pas sinds 2008 samen is, speelt zeker niet slecht en behoorlijk strak, maar blijft niet boeien. De set lijkt dan ook wat te lang te duren. The Blowjob Ninjas blijken van een heel ander kaliber. Ondanks dat de band geen strakke set neer weet te zetten, zijn ze op het podium wel vermakelijk. Met een bandnaam als deze is het vragen om inkoppers en slechte grappen, maar laat ze nog even de oefenruimte in gaan, en misschien kan er dan best wat aardigs uit komen.

Niemand minder dan Lucky Fonz III kondigt vanavond de hoofdact aan. Het is de tweede keer dat het viertal Nederland aandoet om te genieten van het moois, naar eigen zeggen vooral de mayonaise en de lange vrouwen, dat Nederland te bieden heeft. Voor de fans die Rogerthat nog van vorig jaar kennen, zal het nieuwe album misschien even wennen zijn geweest. The Dessert's Call lijkt in eerste instantie een stuk minder catchy en minder uptempo dan zijn voorganger The Vanilla Gorillas. Met de eerste vier nummers bewijst Rogerthat echter meteen dat de nieuwe nummers live echter niet onder doen voor het oude materiaal.

Op het podium staan vier langharige hippies. Het lijkt wel alsof ze met hun Volkswagen T1 surfbusje vanaf Woodstock rechtstreeks naar Amsterdam zijn gereden. Zanger Jesse Bailey doet nog het meest denken aan Cousin It, met zijn kleine voorkomen en lange haar, maar zijn zang doet, gelukkig, meer denken aan Jim Morrison. Hoewel de band naar eigen zeggen een behoorlijke kater had van de niet al te soepel lopende soundcheck (en waarschijnlijk ook van al het andere lekkers dat Amsterdam naast mayo te bieden heeft), valt daar nu niet meer zoveel van te merken. De band geniet zichtbaar van het optreden en het geluid klinkt in de redelijk volle Winston zaal zo gek nog niet.

De muziek van Rogerthat is misschien het best te omschrijven als een flinke homp Cream, wat Jimmy Hendrix en Jefferson Airplane, 5 minuten in de blender op standje 2 en tot slot een scheutje Marley erbij. Het viertal zet een strakke set neer, waarbij deze bewijst niet alleen lekkere psychedelische rocknummers te kunnen maken, maar ook prachtige ballads neer te kunnen zetten als You're Not Alone. Gitarist Jimmy (what's in a name?) zorgt voor de nodige entertainment door de multifunctionaliteit van een Jupiler-flesje als plectrum aan te tonen. Het publiek vindt het prachtig.

Beide voorprogramma's maakten weinig indruk, maar gelukkig wisten de Australiërs verlichting te brengen met hun optreden dat ervoor zorgde dat menig fan zich even in een andere wereld waande.

Gezien: Rogerthat, Cujo en The Blowjob Ninjas
Winston, 08-07-2009