Braaf staat het publiek op de afgesproken tijd voor de deur van Studio 80 op het Rembrandtplein. Maar als artiest laat je uiteraard op je wachten, moet Marnie Stern gedacht hebben. Fashionably late (na ongeveer een uur) gaat de deur open.

De zaal ziet er knus en gemoedelijk uit. Na wat tunes van de DJ is het - wat later dan verwacht - tijd voor de hoofdact. Marnie Stern komt op alsof ze slechts de gitaar komt stemmen, zo onopvallend en stilletjes. Het duurt even voordat het tot het publiek doordringt, dat het podium is betreden. Die onopvallende indruk verdwijnt echter volledig wanneer zij de eerste noten laat horen. Ze wordt hierbij versterkt door een strakke baseline, verzorgd door haar bassist en drummer.

Voor mensen die een zoete singer-songwriter verwachten is het even omschakelen, want dit is pure rock. Marnie’s gitaarspel is fascinerend om naar te kijken: met beide handen op de gitaarhals gaan haar vingers vliegensvlug te werk. Daarbij klinkt het ook nog eens goed. Ze gaat zo op in haar gitaarspel dat haar zang hier wel enigszins onder te leiden heeft. Haar teksten – die toch zeker de moeite waard zijn om naar te luisteren – vallen hierdoor jammer genoeg in het niet. Every Single Line Means Something is de titel van een van haar nummers, dus dan zou je verwachten dat de microfoon zo afgestemd zou worden dan de teksten luid en duidelijk zijn. Een klein minpuntje wat zeker de pret niet mag drukken. Het geheel van dit trio is nog steeds erg muzikaal en fijn om naar te luisteren.

Gekleed in haar jurkje en all stars, staat dit kleine blonde meisje als een ware rock chick bij. Het is een mooi plaatje: de twee meiden (Marnie en de bassiste) vooraan en de drummer op een verhoging erachter. Al komen de twee vrouwen wat schuchter over in het begin, wanneer ze tussen de nummers door het publiek toe spreken, ze hebben een goede wisselwerking waardoor het amuserend is naar deze band te kijken. Vooral het nummer Transformer doen ze erg goed samen. Marnie raakt even in de war wanneer ze een nummer moet spelen dat een tijd niet op de playlist stond. “Als ik het meer dan vijf keer niet heb gespeeld met een optreden, dan vergeet ik hoe het nummer ook alweer gaat”, geeft ze lachend toe. Even pingelen en het komt weer boven drijven. Een van de nummers begint als een soort poetry slam; erg vernieuwend en verrassend.

Marnie Stern is iemand die je live moet zien. En als je gaat een tip: luister niet van tevoren de youtube filmpjes – ze komt live veel beter uit de verf.

Kortom, naast het tegenvallen van de microfoonsterkte van Marnie, is een optreden van haar zeker de moeite waard. Haar gitaarwerk is indrukwekkend om naar te kijken en de muziek leuk om naar te luisteren.

Gezien: Marnie Stern,
Studio 80, woensdag 15 juli 2009