De Artis Zoomeravonden  zijn in volle gang. Het concept is simpel: men neme een bandje en zet deze te kijk in de dierentuin. Weliswaar niet in een kooi, maar in het prieeltje bij de flamingo's, hetgeen voor een idyllisch plaatje zorgt. Vanavond is de beurt aan de Rotterdamse band El Pino and The Volunteers om de bezoekers te entertainen en de flamingo's uit hun slaap te houden.

Rond een uur of acht begint de band met het nummer Heads or Tails, afkomstig van het uit 2006 daterende album Molten City. Deze  mooie opwarmer wordt gevolgd door het nieuwe Dust 'n Doubts, een catchy nummer met aanstekelijke drumpartij en prachtige samenzang. Ook de rest van de nieuwe nummers die de band vervolgens ten gehore brengt klinkt stuk voor stuk goed. Hierin zet de band de koers van het vorige album, die van aanstekelijke, makkelijk in het gehoor liggende americana popliedjes, voort. Dat belooft veel goeds voor het nieuwe album, dat dit najaar uitgebracht zal worden. 

Als na een half uurtje de lucht betrekt en het lijkt alsof het ieder moment kan gaan regenen, stelt zanger Pino het publiek gerust: we mogen allemaal onder hun afdakje komen staan. Even lijkt het erop dat de band toch voor de mogelijke stortbui klaar wil zijn, want Impatiently wordt - hoe toepasselijk - te snel gespeeld. Dit wordt echter meteen weer goed gemaakt door de surprise act van vanavond: Janne Schra (Room Eleven) zingt vanavond een nummer mee. De stemmen van Pino en Schra blijken mooi bij elkaar te passen en ook met de chemie tussen de twee op het podium zit het helemaal goed.

Nadat de band El Degas heeft gespeeld mag Dennis zich op het podium komen melden. Met knikkende knieën en een spiekbriefje in zijn hand, vraagt hij vervolgens zijn Laura ten huwelijk. Geen vuurwerk en tranen met tuiten, maar wel een volmondig 'Ja' van de aanstaande bruid. De band speelt vervolgens nog een paar liedjes en sluit af met Everyting Is New. Naar eigen zeggen was het optreden in het prieeltje een ware worstelpartij, maar het publiek laat met het luide gejoel en geklap blijken hier absoluut niets van gemerkt te hebben.

Ondanks de kleine setting waar de hele happening plaats vindt en de mooie teksten en melodieën van de liedjes die El Pino ten gehore brengt, ontbreekt tijdens het gehele optreden het gevoel van intimiteit. Misschien omdat het nog te licht is, misschien door de rennende kinderen (die eigenlijk ook wel heel erg aandoenlijk zijn). Aan de prachtige nummers van El Pino doet dit echter geen afbreuk, maar de set zou waarschijnlijk beter tot zijn recht komen in een donker zaaltje. Al met al het was het een prima optreden van El Pino and The Volunteers in Artis. Niets meer, maar zeker ook niets minder.

Gezien: El Pino and The Volunteers
Artis, 11-07-2009