Onder de warme vleugels van het Amsterdam Songwriters Guild kwam al menig artiest tot bloei. Met het verschijnen van Incredibly Close To The Moon van Amarins & Le Gatte Negre is er weer een ASG-kuiken bij gekomen dat op eigen pootjes kan staan. Hoewel Amarins zelf al langer in de Amsterdamse singer-songwriterscene te bewonderen is (onder andere op de twee albums van Lucky Fonz III) ontmoette ze haar band Le Gatte Negre pas een jaar geleden. Die band bestaat uit een violiste, een contrabassist, accordeonist en een percussionist, en zorgt voor een soepele begeleiding.

Amarins groeide op in Friesland en heeft een voorliefde voor de zee. Die is op dit debuutalbum dan ook goed vertegenwoordigd: op de achtergrond klinken klotsend water, krijsende meeuwen en een stevige wind. Die invloeden resulteren in een album vol deinende zeemansliedjes in een modern jasje, waarbij Le Gatte Negre vaak swingend in dienst van Amarins speelt. Maar muzikaal en tekstueel gaat Amarins verder dan verlaten vissersvrouwen en matrozen. (Sailor Song). Op het album staat ook haar antwoord op Michael Jackson’s Billy Jean, het tedere Give Me A Kiss en een nummer over David Hasselhoff (Hassle the Hoff)

Het niveau van het album is constant hoog, hoewel openingsnummer Incredibly Close live wel eens sterker ten gehore is gebracht. De sterke Regina Spektor-esque stem van Amarins fungeert als baken op de woelige baren. Het experiment (duet Give Me A Kiss), noch de ironie (My Man Loves To Leave Me, Merry-Go-Round) wordt geschuwd, en dat maakt Incredibly Close To The Moon tot een compleet en gevarieerd album. Amarins kan veilig voet aan wal zetten. Weer een Amsterdam Songwriters Guild-artiest die de wijde wereld in kan.       

 

Tekst: Brechtje Keulen