Bij sommige artiesten is hun biografie zo prikkelend, dat je op basis daarvan ze eens live wilt aanschouwen. Singer-songwriter Joep Pelt is zo’n voorbeeld. Gefascineerd door de Deltablues vertrok hij op negentienjarige leeftijd met zijn gitaarkoffer naar het zuiden van de Verenigde Staten om zijn helden te ontmoeten.  Die reis werd een paar jaar later gevolgd door een trip het Afrikaanse Mali, waar hij een andere kant van de gitaarmuziek wilde leren kennen en de ‘’finger picking’’ techniek onder de knie wilde krijgen. Dat maakt nieuwsgierig naar zijn eigen muziek.

Op zaterdag 31 januari speelde hij, begeleid door een drummer, een basgitarist en een blazerssectie in de kleine zaal van Paradiso. Pelt begon met een aantal rustige nummers afkomstig van zijn voorgaande cd’s, en een aantal nieuwe nummers waarvan nog besloten moet worden of ze op de volgende cd terecht zullen komen. Het optreden in Paradiso bleek een goede kans om dit nieuwe materiaal uit te testen op het publiek. De afwisseling tussen serieuze blues en nummers die wat meer richting pop gaan, zoals het komische Drama Queen, brachten de set tot een goede, interessante performance. Bij een enkel nummer was het jammer dat Joep het in een wat lage toonsoort speelde, waardoor zijn stem niet altijd volledig tot zijn recht kwam. Dit werd echter goedgemaakt door de manier waarop hij zijn show bracht. Het is een band die staat, versterkt door een uitstekende ritmesectie met een goede en leuke basgitarist met wie vooral Frans gesproken werd. Zijn bassolo’s speelde hij razendsnel en sterk, op de meest onmogelijke manieren. Knielend op de grond je basgitaar onder controle houden is lastig, je basgitaar achterstevoren in je nek bespelen is een ware kunst. Het publiek danste vrolijk mee en werden goed bij de show betrokken. Zo werden ze door middel van de verbeelding van een tweehonderd kilo wegende, in legging geklede latino, aangespoord om vrolijk Chiquita Latino mee te zingen.

De laatste nummers werden aangevuld met een blazerssectie die bestond uit de saxofonist Aart van Bergen en trompettist Quirijn Vos. Beiden studeren jazz aan het conservatorium te Rotterdam. De inbreng van blazers gaf de band net wat meer pit en swing, een duidelijk hoogtepunt van het concert. Deze nummers lagen wat verder weg van de traditionele blues. Het is jammer dat ze maar twee nummers in deze formatie speelden.
Het laatste nummer, een gevoelig, rustig stuk dat Joep opdroeg aan zijn vriendin, speelde hij solo. Dit is zeker een kandidaat voor zijn nieuwe cd. Blues op zijn mooist: puur en simpel, met slechts gitaar en zang.

Gezien: Joep Pelt

Paradiso, 31 januari 2009