Na jaren van demo’s heeft Airbag een heus album volgespeeld. Met de winterjas nog op de kapstok, levert de Amsterdamse band een fris voorjaarschijfje af. Dit vroege lentebriesje van zanger Panos Tamtakos, gitarist Randy Derkhof, bassiste Veronica Fotieva en drummer Joram Thie doet denken aan bands als Weezer en Joy Division, maar vervolgens weer aan Garbage of de vroege Police. De samenwerking met producer Zlaya (Moke, The Gathering) resulteert in een volwassen en gevarieerd geluid.

De productie is dan ook rijk gelaagd met pakkende koortjes en hier en daar een hammond. Dat werkt natuurlijk altijd. Ook minder voor de hand liggende instrumenten klinken door, zoals een klokkenspel of mondharmonica, maar het blijft wel een gitaarbandje. Ik vraag me wel af hoe het kwartet de soms prominente bliepjes en laagvliegende schotel synthesizergeluiden van bijvoorbeeld Fun Generator live voor het voetlicht zal brengen. Voor een band waarbij geen enkel lid toetsen speelt, is dit instrument wel veel aanwezig op het schijfje.

Het album varieert verder met het britpopachtige In the City Tonight via het discoachtige Fake Junkie en Diet Coke naar het dromerige Won’t Say Goodbye. Zanger Panos schrijft pakkende teksten en heeft een volwassen klinkend Engels accent. Drummer Joram geeft bij Goodbye blijk goed naar Coldplay te hebben geluisterd door de kenmerkende klap op tel 1, 2e en 4. Dit is echter andermaal een voorbeeld van de variatie aan geluiden en ritmiek op Emotions of Steel. Overig het algemeen lijken de meer melancholische liedjes de band beter te liggen dan de wat meer geforceerde vrolijke deuntjes. Wellicht omdat hierbij minder die imaginaire toetsenist aan te pas hoeft komen. De opbouw van de nummers is verder weldoordacht, maar de band schuwt de klassieke blauwdruk van een rustige couplet en een meer up-tempo refrein niet. Doordat deze zich steeds in een herkenbaar eigen jasje aan de luisteraar openbaart, kan Airbag hier prima mee omgaan.

Emotions of Steel is een rijk en gevarieerd debuut geworden. Ondanks dat de marimba bij het couplet van Diet Coke maar niet went, mag wat mij betreft de zomer komen en kunnen de autoraampjes wagenwijd open.