Foto's staan onder het artikel. 

Ooit de winterscènes uit March Of The Penguins gezien? Zo op elkaar gepakt staan de bezoekers van Voltt Loves Summer in de slagregen te wachten op de pont. Sommigen hebben nog snel een poncho gegrepen, anderen zijn binnen drie minuten volkomen doorweekt. Nergens voor nodig, zo dat laatste half uur nog even de schuif open. De regendruppels zijn zo groot als aardbeien, althans zo voelt het. Publiekstrekker Richie Hawtin is aan zijn laatste platen toe. De fanatieke Hawtin-hipsters vooraan gaan er des te harder tegenaan. Een spectaculair slot met vuurwerk en lasers heeft Voltt niet, maar de bliksemschichten schieten van links naar rechts over de Docklandshal.

Om half zes vloog vader Skils nog vrolijk rondjes in een sportvliegtuigje boven het festivalterrein van zoon Bart. De lucht is minstens voor de helft blauw, Ille Bitch loopt met zijn opblaaspalmboom de backstagetrap op en de Roemeen Raresh werpt het publiek zijn glimlach toe. Hij krijgt er heel wat terug, want hij draait goed. Voltt Love Summer maakte de afgelopen jaren een bizarre groei door. Van een klein feestje voor ingewijden, groeide het uit tot een volwassen festival voor bijna tienduizend bezoekers. Ruim drieduizend meer dan vorig jaar, en dat merk je. Logistiek heeft het festival gelukkig veel geleerd van vorig jaar, dat wel, maar met een compleet nieuw podium is Voltt nu echt groot geworden.

Dat kleine podiumpje op de IJ-helling, dat is zo'n beetje wat Voltt vroeger was. Duitser Mathias Kaden sluit het af met zijn springerige, scherpe house. Eerder op de dag waren onder meer Kabale Und Liebe en houseveteraan Brothers Vibe favorieten. Bij het grote podium is het vanaf halverwege de middag afgeladen. De set van de robuuste Italiaan Marco Carola is typerend voor deze Voltt-editie: vakkundig en stoïcijns draait hij zijn publiek naar een climax. Zijn techno is droog, tussen stevig en subtiel in.

Ondertussen staat San Proper in restaurant Noorderlicht dubreggae te draaien. Niet echt om op te dansen, maar wel goed om rustig bij het gras te zitten of te kliederen met fluorescerende schmink. De achterste hoek van het festival houdt het midden tussen een vervallen strandtent en een creatieve commune. Voltt mikt voor de sfeer deels op de creativiteit van zijn bezoekers. Een stuk verderop staat een muur die in de loop van de dag vol getekend wordt door bezoekers. Na een paar uur staat hij vol met vrijheid-blijheid leuzen. 'Mooie dingen, mooie dag', schrijft een jongen in groen en oranje. Geen hooligan te zien op de NDSM-werf. In tegendeel: zelfs een paar vrijzinnig linkse sentimenten. 'Geen mens is illegaal', zegt een sticker op een lantaarnpaal.

Afsluiter Hawtin is de enige echte ster van dit festival. Er zijn zelfs mensen die zijn beeltenis op hun buik dragen. De Canadese Brit was fenomenaal op 5 Days Off in Paradiso, op Voltt is hij 'gewoon' in vorm. Dat kost even wat moeite: het eerste half uur wordt hij geplaagd door een weigerend stuk elektronica. Het verdwijnt op een gegeven moment met een woeste zwaai de gracht in, en dan kan Hawtin zich eindelijk echt op zijn set concentreren. Dan breekt ook meteen een glimlach door, en begint Hawtin te bouwen. Dat kan hij wel, beter dan wie ook vandaag: geduldig en gelaagd, als een schaker die tien zetten vooruit denkt.

Voltt Loves Summer 2009 was wederom een geslaagd festival, met een jong publiek, goed weer en een eigen gezicht. Maar het undergroundgevoel, de sfeer van het kleine feestje voor fijnproevers, dat is het na dit jaar definitief kwijt. Er blijken in Nederland nog altijd meer jonge hippe mensen te zijn die binnen het Voltt-plaatje passen, maar het is wel anders dan vorig jaar. Ach, het rauwe randje is misschien weg, maar er komt een stralend verzorgd festival voor terug.

Sets van Voltt Loves Summer komen binnenkort online.