Al bij het aantreden van De Brakke Grond word je gelijk door decoratie, kunstobjecten en video-projecties in de ‘sonische’ sfeer gebracht. Het publiek is niet in groten getale gekomen maar de plezante Belgische gastheer complimenteert de aanwezigen dat wij, ondanks de crisis, wél aanwezig zijn.

De aftrap van het festival wordt genomen door de Belgische formatie Louisa’s Daughter. Frontvrouw Liesa brengt samen met haar vier vrijgezelle, mannelijke bandleden eigenzinnige experimentele liederen met veel gebruik van effecten en een realtime loop-sampler. Zo weet Liesa in een solonummer (een bewerkte versie van PJ Harvey) slechts met 1 viool een heel orkest neer te zetten, in combinatie met haar stoere zang. Een sterk begin van de avond.

Na een korte pauze is het de beurt aan Les Singes, de enige Hollandse band van de avond. Dit tweetal brengt singer-songwriterliedjes met een twist. Denk aan Franse chansons die in het Engels worden gebracht met een popsausje. Ingetogen, lichtvoetig  maar onderhoudend. In enkele nummers wordt Les Singes vergezeld door een violiste, wat de sound nog iets extra’s geeft.

De derde act van de avond vindt plaats in de andere zaal.
Het is er erg donker en het publiek neemt plaats voor 3 grote projectiedoeken waar de band achter verscholen zit. Motek – Do you us too v3.0 brengt hypnotiserende, filmische rockmuziek met virtuoze drumpartijen. Tijdens de nummers komen de schermen tot leven door projecties van vervreemende beelden (vooral van mensen) in combinatie met gemixte life opnames en silhoueten van de in extase verkerende bandleden. Een bezwerend psychedelisch schouwspel van beeld en geluid. Het publiek is onder de indruk en laat dat na afloop duidelijk horen.

Even tijd om bij te komen met het toetje van deze donderdagavond, I love Sarah. Deze tweemans act, die zichzelf niet al te series neemt, wordt omschreven als 'Mechelse muzaknoise' of 'ontspoorde trein met richting aanwijzer' en dat klopt aardig. Zanger en drummer Jani Jani leeft zich helemaal uit op de drums en tussen de nummers door voorziet hij het publiek van humoristisch commentaar. Het publiek staat er inmiddels een beetje vermoeid bij door de vorige drie acts van de avond. De enthousiaste Jani jani probeert  de aanwezigen nog aan te sporen om te dansen maar krijgt weinig respons. Het publiek is waarschijnlijk al behoorlijk voldaan.

Al met al was deze eerste avond verrassend en meer dan geslaagd. Verwacht wordt ook dat deze trend de komende twee dagen doorzet, met hopelijk een groter publiek, wat dit festival Sonic Connections verdiend.
 
Gezien: Sonic Connections

De Brakke Grond, 2 april