Iedereen wacht in een heerlijk lentezonnetje op De Kift. Ze gaan optreden op het hoofdpodium tijdens de Culturele Bazaar, maar zijn nog nergens te bekennen. Ineens klinkt er een geluid. Vanaf de andere kant van het grasveld komt er een ‘drumfiets’ aangereden, gevolgd door een fanfare. De hele groep loopt geïnteresseerd achter dit vrolijke gezelschap aan, dat nu rondjes door de zaal fietst. Dan klimt de fanfare het podium op en begint het concert.
De Kift is een speciale band. Er staan acht mannen op het podium, elk met een net pak aan. Iedereen is mee aan het swingen op de muziek. Er zijn veel instrumenten te zien, er staan bijvoorbeeld zeven blaasinstrumenten. De band is erg interactief. Ze zijn veel met elkaar en het publiek bezig. Bandleden staan arm in arm met elkaar te zingen. Ze spelen (bijna) allemaal minstens twee instrumenten. Zo verrast zanger Ferry Heijne ons ineens met een trombone en kruipt drummer Wim ter Weele achter zijn drumstel vandaan om te zingen en gitaar te spelen. Het publiek vindt het geweldig en de zaal is lekker vol. Op het podium zitten kleine kinderen met open mond naar de band te staren.
'We zijn alweer aangekomen bij het drie na laatste nummer', zegt Heijne ineens verdrietig. Drie nummers later wordt Hoofdkaas ingezet. Het begint rustig, poëtisch, maar langzaam maar zeker meer opzwepend. Drummer Ter Weele pakt een grote kartonnen doos vol lege blikjes waar hij mee gaat rammelen. Het rammelen wordt schudden, het schudden wordt gooien. Als de muziek op zijn hoogtepunt is, vliegen de blikjes in de rondte.
'Vandaag zijn we precies 20,5 jaar oud!', vertelt Heijne trots na het laatste nummer. Ter ere van hun 20-jarig jubileum is er veel speciaals uitgekomen, bijvoorbeeld het ‘De Kift Singles Project’, een serie van vijf verschillende vinyl singles (met een oplage van 1000), samen met buitenlandse bands die De Kift 'een warm hart toedraagt'. Enkele van deze bands zijn Zita Swoon en Franz Ferdinand. De laatste single uit deze serie, Heisa-Ho met Franz Ferdinand, wordt in mei uitgebracht.
Er is ook een fotoboek gemaakt door fotograaf Erik Christenhusz, die De Kift drie jaar heeft gevolgd met een analoge zwart-wit camera. 'Eerst wisten we niet wat Erik nou van plan was', grapt Heijne. 'Daar was hij weer met zijn camera een foto aan het maken. Wat moet dat nou voor een foto worden’, dacht ik altijd, 'maar uiteindelijk kwamen er de mooiste foto’s uit.' Dan wordt er met champagne gevierd dat alles zo goed gaat met de jarige band.
Als ze van het podium aflopen, herinnert Heijne zich nog iets. 'Wacht! Toen we hier net buiten de tent zaten, kwam er nog een jongetje naar ons toe die vroeg of hij een liedje mocht zingen. Kom maar naar voren!' Eén van de kindjes die op het podium zat, loopt stoer naar voren en pakt de microfoon. Hij zingt een liedje van Highschool Musical in het Engels. Na afloop krijgt hij het luidste applaus van de dag en zegt de presentatrice: 'Dit was het jongetje, met in het voorprogramma: De Kift!'
Gezien: De Kift
De Tolhuistuin, 18 april 2009