Woensdag 3 september 2008. Koen Jansen, beter bekend als rapper Diggy Dex, organiseert in de toepasselijke locatie Dansen Bij Jansen een persdag. 25 september verschijnt zijn nieuwe album Mayonaise Voor De Ziel. De rapper vertelt over het proces dat tot zijn nieuwe album leidde: “Mayonaise Voor De Ziel heb ik bij een ander label uitgebracht dan mijn eerste album. Dat album, Verhalen Vanuit De Sofa, is bij Painted Dog uitgebracht. In de release van dat album vielen mij kleine ongemakkelijkheden op. Zo was het album pas een dag voor de release van de pers gekomen. Daardoor kon de diverse media pas laat een kopie krijgen voor recensies. Daar baal ik van. Ik steek heel veel tijd in het maken van een album, dan wil ik ook dat het label genoeg tijd, energie en geld erin steekt om daar recht aan te doen. Op zich kan je het label niet kwalijk nemen als zij daar anders over denken, het is moeilijk zat om je hoofd boven water te houden als klein muzieklabel in Nederland, maar het past niet meer helemaal bij hoe ik over muziek denk. Ik ben daarom gaan uitkijken naar een ander label. Ik had al contacten bij Marcus & HeinZ, een Amsterdams productiebedrijf. Met hen had ik de videoclip voor Vier Woorden geschoten, en dat was goed bevallen. Destijds is ter sprake gekomen dat ze erover dachten een muzikale tak toe te voegen aan de onderneming. De samenwerking was daarna al snel een feit. De combinatie van het nieuwe label en Diggy Dex voelt als gegoten. Naast het feit dat de samenwerking op artistiek gebied goed bevalt, brengt het veel voordelen dat we het hele artistieke proces binnen één bedrijf hebben zitten. De lijntjes zijn gewoon veel korter. Er hoeft bij voorbeeld niet eindeloos heen en weer gemaild te worden over de cover van mijn album, ik kan gewoon snel langslopen en de zaken afronden. Het project Mayonaise Voor De Ziel is daardoor veel beter bevallen, het is nog meer van mezelf. Na mijn afstuderen heb ik ervoor gekozen 24/7 met muziek bezig te zijn, dus kon ik vol werken aan een nieuw album. Ik wilde het een echt album van mezelf laten worden, dus heb ervoor gekozen solo te schrijven. Dat werkt ook beter, omdat ik dan niet moet wachten op andere mensen die teksten of beats moeten aanleveren. Ik heb helemaal nul concessies hoeven doen, ook omdat ik meer dan de helft van het album zelf heb geproduceerd. Daarmee ben ik als artiest meer volwassen geworden. De enige met wie ik goed werk is mijn producer Skiggy Rapz, die ook meerapt op 1,2,3,4. Toen ik ongeveer een nummer of tien had geschreven, ben ik gaan kijken naar de lijn die ik kon vinden in het album. Op een t-shirt van Benny Puree heb ik eens de frase ‘mayonaise voor de ziel’ zien staan, dat vind ik echt een coole tekst. Ik had daar al een nummer over gemaakt en het leek me vet het als titeltrack te gebruiken. De titel heeft dus niet een speciale betekenis, het is gewoon Hollandse vette shit voor je ziel die je raakt. Verder is het album eigenlijk een reflectie van het leven van Diggy Dex in de afgelopen twee jaren. Ik geef mezelf echt bloot in de muziek, ik schrijf over de dingen die me bezig houden. Een treffend voorbeeld daarvan is de track Gescheiden Wegen, waarin ik rap over het scheiden van mijn ouders. Ik ben inmiddels 28 en heb al lang die ervaring een goede plaats in mijn leven kunnen geven. Het is geschreven als een persoonlijke boodschap naar mijn ouders: hoewel ik er pijn van heb ervaren, weet ik dat ze altijd het beste met mij en mijn broer hebben voorgehad. Ik heb veel respect voor de manier waarop ze met de scheiding zijn omgegaan. Het nummer is eigenlijk een compliment naar mijn ouders, ik vind dat ze dat wel verdienen. Ik vind dat ik mezelf in deze track echt bloot geef. Ik waardeer het altijd erg bij andere artiesten als ze ook zo veel van zichzelf in de muziek leggen. Als ik Mayonaise voor De Ziel vergelijk met Verhalen Vanuit De Sofa, kan ik zien dat ik als artiest ook ben gegroeid. In merk dat de muziek van de ‘boombap’-stijl is gegroeid naar iets breder. Er is meer ruimte voor instrumenten om accenten te leggen, en ook is er meer ruimte voor zang. Dat kan best ver gaan. Op Dezelfde Spijt wordt bijvoorbeeld een sample van Édith Piaf gebruikt. Dat zie je volgens mij niet vaak. Ook tekstueel gezien denk ik dat ik sterker ben geworden. Naast het feit dat ik het verhaal vaak beter kan en herkenbaarder kan vertellen, kan ik het verhaal ook rustiger rappen. Als je vraagt wat mij onderscheidt van andere rappers: ik denk dat ik een liedjesschrijver ben. De basis is wel steeds hiphop, maar ik probeer ook wel daarbuiten te treden. Ik voel mezelf als artiest nu meer compleet, meer volwassen. Daar past bij dat ik ook serieuzer om ga met het maken van muziek. Ik wil graag kunnen leven van de muziek, maar dan moet je goed nadenken over hoe dat kan. Je redt het niet alleen maar met workshops geven en optredens. Juist daarom wil ik ook goed aandacht besteden aan de promotie van mijn nieuwe cd. Al die zaken vind ik in de samenwerking met het nieuwe label. Ik steek al mijn tijd in het maken van een vet album, naar mijn smaak is dat ook gelukt. Dan wil ik ook dat mensen weten van het album. Niet alleen de hiphoppers van Nederland, maar ook mensen daarbuiten.” Het nieuwe album van Diggy Dex wordt 25 september gepresenteerd in de Akhnaton. Aansluitend zal de rapper door Nederland gaan toeren met Skiggy Raps en Wudstik. Interview: Erwin Bromlewe