Ruim zeven jaar hebben de fans moeten wachten op het debuutalbum van Karmakonga, maar zaterdag 13 september werd het eerste album van de band gepresenteerd in de Westerliefde. Ondanks een uitpuilende prijzenkast, met onder andere de Amsterdamse popprijs, de Sena PopNL Awards en een finaleplaats in de Grolsch Grote prijs van Nederland, is het van een full-length album niet eerder gekomen. De zeskoppige band uit Amsterdam staat erom bekend elk optreden om te toveren tot een waar feest. Ruim driehonderd mensen besloten vanavond andere feestjes links te laten liggen om te horen of Karmakonga dit feest ook over weet te brengen op haar album Like We Like. Dat de band kosten nog moeite heeft bespaard om de release tot een feest te maken blijkt al bij binnenkomst. De feestelijke aankleding en entree zorgen, tezamen met de champagne, direct voor een gezellige sfeer. Wanneer de cd door ex-drummer Kars de Graaf uit de kooi wordt gelaten, kan het feest losbarsten. De Westerliefde kan je misschien omschrijven als een ‘galmbak’, door de hoogte van het gebouw. Gelukkig is de zaal niet al te groot en is met 300 bezoekers het geluid aardig gedempt. Uiteindelijk is het geluid dan nog niet fantastisch, maar zeker acceptabel. Het publiek lijkt het niet zoveel uit te maken, de sfeer zit er goed in. Zeven jaar naar een album en bijbehorende releaseparty toewerken zorgt natuurlijk voor de nodige spanning. De eerste twee nummers zijn de zenuwen dan ook van alle bandleden af te lezen. Zangeres Maaike Lans mist dan nog een beetje de interactie met het publiek. Gelukkig komt het publiek na het voor velen al bekende nummer Stranger meer los en weet Maaike hen te overtuigen met het gevoelige Now I Know. Die gevoeligheid doet het ook goed bij het akoestisch ingezette Love Is Growing. Opvallend is de nieuwe formatie van de band, zonder vaste blazers. Trompettist Mark Nieuwenhuis speelt slechts twee nummers mee. De rest van de blaaspartijen zijn overgenomen door Rick Haring, die met zijn samples niet alleen trompetgeluiden, maar ook bijzondere dub en zelfs sitargeluiden tevoorschijn weet te toveren. Drummer Boris Manintveld krijgt het voor elkaar strak tussen de samples door te spelen en samen met de rest van de band zet hij een strakke show neer. Een feestband als Karmakonga vraagt natuurlijk ook om feestnummers. Nummers als Tell Me. Tijdens dit nummer, met een hoge singlepotentie, wordt er voorin de zaal uitbundig gedanst. De zenuwen van de bandleden lijken nu ook volledig vervangen door het besef dat vanavond een feestje is. Ook tijdens de rest van de nummers, waaronder het bijzondere Lily White, lijken zowel band als publiek helemaal in hun element en de cd’s vliegen als warme broodjes over de toonbank: het feestje is geslaagd! Tekst: Bibi Eckhardt Foto's: Roos Manintveld