Cd-recensie: The Moi Non Plus

Venijnige prachtplaat met stiekeme hits

Tekst: Rens van den Boogaard, ,

The Moi Non Plus is de band van Leon Caren en Bas Morsch, tevens de drijvende krachten achter Subbacultcha! Tijdens enkele optredens op hun eigen concertavonden en als voorprogramma van Liars en Queens of the Stone Age maakten ze al de nodige indruk. Na lang wachten verschijnt op 4 oktober hun titelloze debuut. En dat mag er wezen.

Venijnige prachtplaat met stiekeme hits

The Moi Non Plus is een tweekoppige band met Leon Caren (Blues Brother Castro, Scram C Baby) op drums en Bas Morsch (Sal) op gitaar en zang. Beide heren zijn tevens de drijvende krachten achter het Subbacultcha!-platform. Tijdens enkele optredens op hun eigen concertavonden en als voorprogramma van Liars en Queens of the Stone Age maakten ze al de nodige indruk. Na lang wachten verschijnt op 4 oktober hun titelloze debuut. En dat mag er wezen. De machinale drums, snerpende samples en overstuurde gitaren die The Moi Non Plus live kenmerken zijn ook op cd volop aanwezig. De luisteraar krijgt even de tijd om aan het geluid te wennen maar vanaf de misthoorngitaar in Were Is Everything worden alle registers opengetrokken. De teksten worden als vanouds tweestemmig geschreeuwd of als herhaalde mantra’s opgedreund, de dissonante gitaren buitelen over elkaar heen en een vuige punk-attitude wordt gecombineerd met een sterk gevoel voor melodie. Caren en Morsch zijn verantwoordelijk voor compositie, uitvoering, artwork en release, maar weten precies de juiste mensen te kiezen daar waar ze hulp van buitenaf toelaten. Zo is Jan Schenk (zanger/gitarist bij Hospital Bombers) verantwoordelijk voor de productie en leverde Yuri Landman (die eerder gitaren maakte voor Sonic Youth en Liars) enkele gitaren. Schenk laat het imponerende geluid dat The Moi Non Plus live kenmerkt intact zonder dat het ergens ontspoort, terwijl Landman's gitaargeluid bijdraagt aan de onheilspellende sfeer die op de hele cd voelbaar is. Het debuut van The Moi Non Plus is gelijk een sterk album dat het wachten meer dan waard is. Twaalf energieke noiserocknummers in slechts zesendertig minuten laten precies horen waar dit duo toe in staat is op het grensvlak van schoonheid en venijn. De band kijkt nadrukkelijk over de landsgrenzen heen, en waarom ook niet? Met What If We Do It heeft The Moi Non Plus zelfs een stiekeme hit achter de hand. De titelloze cd van The Moi Non Plus verschijnt op Subbacultcha! en wordt op 4 oktober gepresenteerd in Bitterzoet. Recensie: Rens van den Boogaard