Wegdromen bij melodische indiepopdeuntjes van Mist

Met Brown Feather Sparrow geven Amsterdammers publiek ontspannen afsluiting weekend

Tekst: Maartje Bertens Foto's: Melanie Caitlin, ,

Wie de grote zaal van Paradiso vooral betreedt bij het bezoeken van grote, internationale acts zal afgelopen zondag raar hebben opgekeken: een verlaagd podium, tafeltjes, zitplaatsen en kaarsen geven de zaal bijna iets dromerigs. In deze atmosfeer presenteert Mist zijn derde album, genaamd Period, ondersteund door voorprogramma Brown Feather Sparrow.

Met Brown Feather Sparrow geven Amsterdammers publiek ontspannen afsluiting weekend

Na een pauze van ruim een half jaar is Mist terug met een nieuw album én met een nieuwe band. Vanavond presenteert de band in Paradiso het derde album Period. Brown Feather Sparrow verzorgt het voorprogramma. Bij binnenkomst blijkt dat de albumpresentatie is verplaatst van de bovenzaal naar de grote zaal, die voor de gelegenheid knus is gemaakt met een verlaagd podium, kaarsjes en klaptafels en –stoelen voor het publiek. Brown Feather Sparrow, een project van This Beautiful Mess-frontpersonen Lydia van Maurik-Wever en Arjen van Wijk, bijt het spits af. Met hun dromerige indiepopdeuntjes krijgen ze het publiek doodstil; zó stil dat ze zichzelf hardop afvragen of dit een positief of negatief teken is. ‘Positief’ zo blijkt, afgaand op het applaus dat ze na elk liedje mogen ontvangen. Maar ondanks de volwaardige support van het publiek, blijft de performance helaas een beetje statisch en introvert. Hoofdact Mist toont daarentegen meer pit. Voor het eerst in zes maanden treden Mist-frontmannen Rick Treffers en Ivar Vermeulen weer op, vergezeld door een nieuwe band, waarin onder andere drummer Rob Kloet (Nits) en gitarist Theo Sieben hun kunsten vertonen. De melodische-indie-droompop, zoals ze hun muziek zelf betitelen, wordt ondersteunt door kleurrijke vormen en flarden van lyrics die op het gigantische scherm achter de band worden geprojecteerd. Naast rustige, melancholische “The Notwist-achtige” nummers, zoals het catchy Endless Refrains, is er ook plaats voor de wat vrolijkere, gitaargeoriënteerde liedjes, zoals You Blew My Mind. Het is juist déze afwisseling die zorgt voor een spannend optreden dat continu de aandacht blijft vasthouden. Afgezien van de niet geheel geslaagde mondharmonicasolo van gitarist Theo Sieben in het eerste nummer, is het een nagenoeg perfect optreden. Gezien: Mist, Brown Feather Sparrow, Paradiso 2 november 2008. Recensie: Maartje Bertens Fotografie: Melanie Caitlin