“Wedstrijden suck”, zo laat Good Dog Happy Man-zanger Sander Klijn het publiek weten tijdens hun optreden. Uiteindelijk zal dit een voorbode voor de ontluisterende ontknoping van De Strijd Der Lage Landen blijken. Op papier is het een spannend gegeven: als je twee Grote Prijs van Nederland winnaars tegen de sterren van de vlaamse Humo Rock Rally zet, krijg je vanzelf de beste band van de lage landen. Maar waar Nederland met Good Dog Happy Man (winnaar pop/rock) en Matik (winnaar dance/producers) door twee ijzersterke bands vertegenwoordigd is, moet België het doen met finalisten Team William en The Hong Kong Dong. Het verschil in kwaliteit is duidelijk te horen in De Brakke Grond. De Utrechtse band Good Dog Happy Man opent de avond en legt de lat gelijk hoog. In de eerste nummers verzuipt de stem van Sander Klijn nog een beetje in het gitaar-en basgeweld, maar dit euvel is na het derde nummer gelukkig verholpen. Hier staan vier heel goede muzikanten op het podium, die een divers geluid neer weten te zetten. De groovende soulrock doet dan weer aan Millionaire, dan weer aan Curtis Mayfield denken, maar in een genre te vangen zijn ze nooit helemaal. Het Belgische jurylid noemt het teveel muzikantenmuziek. Het publiek heeft daar duidelijk geen bezwaar tegen: menig bezoeker heeft lak aan de zitplaatsen en staat op het einde lekker te swingen. Team William mocht na de Humo Rally Rock met de derde prijs mee naar huis. Aangekondigd als “een sprankelende cocktail die u helemaal terugbrengt naar de zomer van uw leven” brengen ze muzikaal vooral redelijk standaard drie-akkoorden indierock ten gehore, die we de afgelopen jaren al zoveel – en zoveel beter – gehoord hebben. Het dunne stemgeluid van zanger Floris De Decker ligt vaak tegen het zeurderige aan en de uitvoering van de nummers is zo af en toe een beetje rommelig. Maar het is vooral het misplaatste ADHD-gespring en gesjor van toetsenist Arne Sunaert dat afleidt van de muziek, waarin desalniettemin zo nu en dan best aanstekelijke melodietjes te herkennen zijn. Matik dan. Behoeft deze band nog enige introductie? Na hun overwinning bij de Amsterdamse Pop Prijs in 2006 zijn ze aan een gestage opmars langs de podia en begonnen met enkele grote festivals, een bierreclame en uiteindelijke de Grote Prijs 2007 (dance/producer) tot gevolg. De band werkt momenteel in de studio aan een nieuwe cd en is zichtbaar blij weer op het podium te staan. Het spelplezier straalt er vanaf, en de opzwepende elektrorock laat het publiek dan ook niet onberoerd. De oproep van presentator Shane Shu om te gaan dansen wordt gretig opgevolgd. Afsluiter van de avond is het Gentse The Hong Kong Dong. Broer en zus Zeebroek treden vanavond als duo aan, zonder gitarist Geoffrey Burton en drummer Jimmy Wouters. Op zich heeft dat een heel aardig resultaat tot gevolg. Van de vier bands deze avonds hebben ze misschien wel het meest originele geluid. Aardige liedjes waarin postpunk, blues en rock moeiteloos afgewisseld worden. Storend is echter dat Boris Zeebroek regelmatig ronduit vals zingt. Erg jammer. Dat ze voor hun slotnummer de leden van Team William, Matik, en presentator Shane Shu tot samenzang weten te verleiden, is dan wel weer charmant. Het avondje Brakke Grond laat al met al een wisselend aanbod van Nederlands en Belgisch talent zien, waarbij vooral Matik en Good Dog Happy Man erg constant spelen. Waarom de jury de prijs vervolgens aan Team William toekent, is mij dan ook een volstrekt raadsel. Tekst: Tirza de Fockert Foto's: Bart Verbunt