Feverdream neemt met sterke show afscheid

The Moi Non Plus en Dusty Blinds zwaaien indietrots uit

Tekst: Rens van den Boogaard Foto's: Miek van Mierlo, ,

Na elf jaren trouwe indiedienst houdt Feverdream er mee op. De laatste Amsterdamse show vond afgelopen donderdag plaats in Bitterzoet. Tijdens een leuke Subbacultcha-avond met goede sets van The Moi Non Plus en Dusty Blinds nam Feverdream op gepaste wijze afscheid.

The Moi Non Plus en Dusty Blinds zwaaien indietrots uit

Na elf jaren trouwe indiedienst houdt Feverdream er mee op. Een paar minuten voor aanvang van hun laatste Amsterdamse show komt de regen met bakken uit de lucht. Maar zij die de regen trotseren om in de Bitterzoet nog eenmaal de band live aan het werk te zien worden getrakteerd op een leuke avond met ook nog The Moi Non Plus en Dusty Blinds. De in zichzelf gekeerde gitarist, stoïcijnse drumster en springerige zangeres van Dusty Blinds vormen een bont gezelschap. Het trio speelt aangename indierockliedjes met veel melodie in de zang en de nodige fuzz in de gitaar, waardoor de bas niet gemist wordt. Telkens als de songs te eenvormig dreigen te worden gooit de band variatie in de strijd in de vorm van vreemde breaks of tegen elkaar in spelende staccatogitaren. De ietwat valse koortjes en onwennige presentatie zijn eerder charmant dan storend. De vermakelijke half uur durende set van vanavond doet naar meer smaken. Dat vindt de band zelf overigens ook: “Echt leuk om hier vanavond te spelen. Nu alleen nog een leuke recensie op 3VOOR12.” Bij deze. The Moi Non Plus doet het met nog een persoon minder maar produceert het geluid van een zeskoppige band. Samples, drums en een overstuurde gitaar buitelen over elkaar heen in een uitstekende set. Het tempo ligt hoog, de sound is venijnig en de teksten worden tweestemmig geschreeuwd of als herhaalde mantra’s opgedreund. The Moi Non Plus klinkt urgent, is dat ook, en krijgt als vanzelf het publiek mee. Indrukwekkend. Ironisch genoeg speelt de enige band van de avond met een bassist een afscheidsshow omdat juist die bassist er mee op gaat houden. De beslissing om Feverdream dan ook maar op te heffen lijkt een opluchting te zijn voor de Rotterdammers. Alsof er een last van hun schouders is gevallen zetten ze, volledig ontspannen, een ijzersterke show neer. Elf jaar indierock en bijbehorende muzikale ontwikkeling zitten verstopt in de set. Nadat ook Elle Bandita de band voor twee nummers versterkt heeft speelt Rene solo het laatste nummer van Feverdream in Amsterdam. Alleen hele goede bands laten tijdens een afscheidstour zien nog altijd een live-ervaring te zijn. Feverdream is/was er zo een. Gezien: Subbacultcha, met Feverdream, The Moi Non Plus en Dusty Blinds in Bitterzoet, donderdag 20 maart 2008. Recensie: Rens van den Boogaard Fotografie: Miek van Mierlo