De afgelopen tien maanden is Lostprophets bezig geweest met een nieuw album dat na de zomer in de winkel moet liggen. In de tussentijd heeft de band geen optredens gedaan en daarom zijn er zo vlak voor het festival-seizoen een aantal try-outs gepland waarvan het optreden in de Melkweg de eerste is. Als voorprogramma heeft Lostprophets de Zuid-Afrikaanse post-grunge band Seether meegenomen. De band is bekend van het nummer Broken waar Amy Lee van Evanescence in meezingt. Dat het een uitstekende keus was om Seether mee te nemen op deze try-out tour wordt in het eerste nummer al duidelijk. Het publiek is dolenthousiast en er worden door de beveiliging van de Melkweg zelfs al een aantal dames afgevoerd die onwel zijn geworden. De Linkin Park-achtige metal die bij de ballads een Nirvana-sausje krijgt is een groot succes. Tot het moment dat zanger Shaun Morgan het publiek veel plezier wenst bij Lostprophets zijn veel toeschouwers de hoofdact misschien al wel een beetje vergeten. Na ongeveer een uur ombouwen is het dan de eer aan Lostprophets om te laten horen dat de metal-band uit Wales terug is van weggeweest. Zoals we van de band gewend zijn is het vanaf de eerste tonen knallen geblazen. Er wordt afgetrapt met een nummer van het album Start Something, waarna de band in rap tempo nummers van eerdere albums over het publiek heen stort. Tot teleurstelling van veel fans wordt er in eerste instantie geen nieuw materiaal gespeeld, al wordt het nummer The Fake Sound of Progress wel even als nieuw nummer aangekondigd. Als vanouds weet zanger Ian Watkins het publiek ook tussen de nummers door te vermaken terwijl hij de vrouwlijke fans moeiteloos om zijn vinger windt met knipogen en glimlachjes. Dat de Melkweg gekozen is voor de eerste try out komt volgens Ian doordat ze zich zo thuisvoelen in Amsterdam en het publiek er zo “awesome” is. Vanavond geloven we hem, omdat iedereen in de zaal dat ook graag wil geloven. Als er dan toch een nieuw nummer gespeeld gaat worden verwacht de band dat de hele zaal meegalmt en dus wordt er een kort zanglesje gegeven, waar de hele Melkweg graag aan meewerkt. It’s Not The End of the World, But I can See It from Here kan niet bestempeld worden als heftiger dan ooit zoals het nieuwe album ons volgens interviews moet gaan brengen. Die interviews terzijde gelaten is het wel een heerlijk nummer dat prima aanslaat bij het publiek. Dan is het volgens oude Lostprophets traditie tijd om een pit te bouwen. De hele Melkweg weet onmiddelijk dat Shinobi vs Dragon Ninja gespeeld gaat worden en gaat al uit zijn dak voor de band de eerste noten laat horen. Als Ian Watkins aan het eind van het optreden ook nog eens het publiek in springt is er geen enkele toeschouwer meer die nog stil staat. Voor nieuwe fans een optreden als nooit tevoren, voor de oude fans een optreden zoals ze gewend zijn. Voor beiden een avond die ze ongetwijfeld nog vaker willen meemaken en daarom maakt het niet uit of het nieuwe album heftiger wordt dan ooit. Optredens van Lostprophets zijn dat namelijk al jaren. Recensie en fotografie: Vanessa Scheer