Muziek categoriseren is tegenwoordig bijna hogere wiskunde. Vraag een artiest wat voor muziek hij maakt en veelal krijg je een kakofonie van verschillende stijlen te horen, die zijn muziek benadert. New Cool Collective, die door de meesten tot jazzband wordt gerekend, beheerst zo’n breed spectrum binnen het genre, dat ook hun lijst muziekstromingen schier onuitputtelijk is. Wanneer dan een samenwerking wordt gezocht met een muzikant uit een ander genre zoals Typhoon, dan lijkt categorisering iedere zin te hebben verloren. Dan moet je gewoon gaan luisteren. Dit voorbeeld berust niet geheel op fantasie, want vanavond spelen Typhoon en New Cool Collective samen in de Paradiso. Bij het betreden van de zaal blijkt al dat het een bijzonder optreden wordt. Het verlaagde podium zorgt voor een kleine afstand tussen muzikant en publiek. Aan weerszijden van het podium zijn bomen geplaatst, die in combinatie met de verlichting zorgen voor een intieme sfeer in de zaal. De instrumenten van de New Cool Collective staan paraat tussen het groen op het podium. In de zaal een gemêleerd gezelschap van hiphopliefhebbers, jazzliefhebbers en bovenal muziekliefhebbers. Voor aanvang van het muzikale gedeelte van de avond worden twee videoclips vertoond op een groot scherm. Een clip in samenwerking met Youtube, dat in het kader van het thema ‘weerwoord’ jongeren de mogelijkheid wil bieden een tegengeluid te laten horen, en de nieuwe clip Sprokkeldagen van Typhoon. Na deze visueel muzikale opwarming betreden de muzikanten het podium en neemt het optreden zijn aanvang. Dat wil zeggen, de New Cool Collective start met spelen, maar de muzikanten kijken wat verbaasd om zich heen. De bassist en de percussionist zijn kwijt. Met een muzikaal intermezzo vermaken ze het publiek, tot de vermistte muzikanten aanschuiven. Moeiteloos voegen die hun muzikale contributie in de muziek toe, en de samba-achtige jazz van het eerste nummer krijgt een vol, positief geluid. De lekker dansbare, ritmische muziek drijft Typhoon al dansend het podium op. Met zijn altijd gulle glimlach en positieve uitstraling zet hij de tekst van het eerste nummer in. Wat volgt is een feestelijk samenzijn van muzikanten en muziekliefhebbers. Mc Typhoon polst de sfeer in de zaal: “Wie houdt hier van hiphop? Wie houdt hier van jazz? En wie zegt: interesseert me niks, we komen gewoon een potje muziek maken?” Vooral de laatste optie wordt met luidt gejuich ontvangen. Hoewel de muziekstijlen van de New Cool Collective en Typhoon niet volledig synchroon zijn, sluiten de stijlen naadloos op elkaar aan. Sterker nog, ze voegen iets aan elkaar toe. Een sterk element daarbij is dat de muzikale identiteit van beide formaties erg sterk herkenbaar blijft. Het optreden laat zich beluisteren als een bootleg van ofwel de New Cool Collective, ofwel die van Typhoon. De fijne kneepjes van jazzmuziek gecombineerd met de scherpe teksten en dynamiek van rap. Ook de beleving is erg hoog. Beide acts hebben normaal al een erg sterke podiumpresentatie. Toch lijken ze elkaar aan te steken en tot een hoogtepunt te krijgen. Zo springt saxofonist Benjamin Herman tijdens Brand Los in de ontstane pit in het publiek, en laat Typhoon zich na een meestersprong crowdsurfend door de Paradiso dragen. Gitarist Anton Goudsmit is gedurende het hele optreden de moeite van het bekijken waard. Het optreden mobiliseert het hele publiek. Van voor tot achter is iedereen actief bij de muziek betrokken. Als Opgezwolle rappers Sticks en Rico nog een gastoptreden weggeven en broeder Blaxtar zich nog op het podium meldt, is het genot compleet. Eens te meer blijkt dat muziek niet te categoriseren is, slechts te ervaren. Mc Typhoon meets New Cool Collective, zeer aangenaam kennis te maken! Gezien: Typhoon meets New Cool Collective Paradiso, dinsdag 15 juli 2008 Tekst: Erwin Bromlewe Foto’s: Anouck Wolf