Op de eerste echte lentedag van het jaar vindt in Toomler de derde editie van “Zwoel” plaats. Zwoel biedt een podium aan veelbelovende acts op de site Sellaband, waar muziekliefhebbers hun favoriete bands kunnen steunen om een cd op te nemen. Het programma belooft jazz, soul, bossanova en singer-songwriters. Tel daar de tapas en de nog naglorende avondzon bij op, en de ingrediënten voor een zwoele avond lijken compleet. Dat er (nog) geen witbier geschonken wordt, doet daar weinig aan af. Muzikaal gooit openingsact Einsteinbarbie de peilers van Zwoel gelijk op de schop. Niet dat ze niet zwoel zijn, integendeel, maar aan grensbeperkende genres hebben ze weinig boodschap. De zes-koppige band, die nog maar een jaar bestaat, weet een opvallende compactheid aan de dag te brengen. Het nummer staat voorop, en in die nummers is voor de goede luisteraar een verassende gelaagdheid te ontdekken. Sobere, jazzy liedjes zoals Spy en Short Term Memory Failure worden afgewisseld met meer dansnummers, die op een zomerfestival niet zouden misstaan, zoals het groovende Blue. All In All, aangekondigd als een “lichtvoetig liefdesliedje”, zet in met een ogenschijnlijk zoet viool-intro. Het contrast tussen de luchtige zanglijn van celliste Michelle Courtens en de krachtige stem van Bergsma geven het nummer een verfrissend scherp randje mee. In het stevige, jazzy Fracture gaan ten slotte alle registers los, maar het zittende publiek laat zich helaas niet tot dansen bekoren. Dat is jammer, want dat er op Einsteinbarbie gedanst kan worden, was tijdens hun optreden op Women In Paradise al duidelijk gebleken. Ninthe is van het drietal acts vanavond de bekendste, ze was ondermeer te horen in de hit “Zinloos” van Lange Frans en Baas B en won de Grote Prijs van Nederland, maar vanavond komt ze het minste uit de verf. Ze heeft een mooie soulstem, maar klinkt hier als het zoveelste r&b-sterretje. Dat ligt er wellicht aan dat ze het alleen met een producer moet stellen, die via de computer voor de begeleiding zorgt. Ook staat ze nog wat onwennig op het podium. De volgende keer graag een echte band mee! Dan Farida Melville. Met een sterke funk-band achter zich, weet ze het “zwoel”-gehalte naar een andere dimensie te brengen. Hier staat een echte souldiva op het podium, die met ouderwets goede funk de temperaturen doet stijgen. Eigen nummers zoals Girl From Amsterdam en Fra Fra Woman worden afgewisseld met covers van klassiekers, waarbij vooral de magistrale uitvoering van Otis Reddings’ Dreams To Remember erg beklijft. Wie durft nog te beweren dat er in Nederland geen goede soul gemaakt wordt? Gezien: Zwoel (Einsteinbarbie, Ninthe, Farida Melville) Toomler, 20 april 2008 Tekst: Tirza de Fockert Fotografie: Bart Verbunt