De zon gaat langzaam onder op deze mooie lenteavond. Het is nog warm en het Vondelpark zit dan ook vol; mensen kletsen vrolijk en drinken zelf meegebrachte rosé. Als je iets verder loopt, verschijnt er achter wat bomen Het Blauwe Theehuis. Dit kleine, ronde gebouw is al zeventig jaar onderdeel van het Vondelpark. De bovenverdieping vormt vanavond het podium voor drie muzikale acts, waaronder de singer-songwriter Emma Black. Om de week op dinsdagavond krijgt opkomend talent hier de kans om zijn kunsten te vertonen. Dit is het tweede seizoen en de avonden zijn steeds sneller uitverkocht. Initiatiefnemer en organisator Jurre Schreuder vertelt: “Mijn idee om voorstellingen te maken met minimale middelen sloeg aan. Eerst heb ik zelf een aantal keer met succes gespeeld, onder andere in Het Blauwe Theehuis. Vervolgens besloot ik om ook andere artiesten hier uit te nodigen en dat liep direct als een trein.” Jurre doet veel zelf, tot het ophangen van de lampen aan toe. Als een van zijn succesfactoren noemt hij de laagdrempeligheid. “De kroeg is de huiskamer van de samenleving. Iedereen kent de omgeving en voelt zich er thuis.” Dit bewijst Boy Ooteman, de eerste artiest van de avond. Op zijn gitaar brengt hij Nederlandstalige liedjes ten gehore, begeleid door Sander Vrienten op keyboard en Bart Rijnink op gitaar. Vervolgens is het podium voor de tweede keer dit seizoen voor Theo van den Oever. Deze charismatische man heeft duidelijk de lachers op zijn hand. In zijn cabareteske nummers verwondert hij zich over deze maatschappij. “Er mag gedanst worden,” roept Theo enthousiast. Maar waar en hoe dan? Want het Blauwe Theehuis zit vol, stampvol. Je zit nog net niet bij de artiest op schoot. Maar dit zorgt wel voor de intieme sfeer die deze avond zo bijzonder maakt. Net als de locatie. Het zaaltje heeft rondom namelijk alleen maar ramen, hierdoor heb je een geweldig uitzicht over het Vondelpark. Tot slot gaat alle aandacht naar Emma Black. Donkere krullen hangen speels rond haar gezicht, zachtjes deint ze mee op haar muziek. Emma is een zangeres met blues- en folkelementen en soms een lichte snik in haar stem. Het zijn lieve, zachte liedjes, afkomstig van haar eerste album Where Dark Horses Roam. Ze heeft zich duidelijk laten inspireren door de liefde, maar haar volgende album zal meer gericht zijn op de politiek. Het publiek zit geboeid te luisteren, je kunt een speld horen vallen. Zelf gaat ze ook volledig op in haar songs; ernstige en vrolijke blikken wisselen elkaar af. Op verlegen toon vertelt ze tussendoor soms een kort verhaal. Ondanks de kleine ruimte moeten ons best doen om haar zachte stem te verstaan. De intense, kwetsbare nummers maken dit meer dan goed, met haar lieve stem weet ze menigeen te raken. Ook haar gitaarspel is veelzijdig. Rustige nummers wisselt ze af met meer up-temposongs. En dan, na twintig minuten, is het al afgelopen. De zaal wilde nog wel meer horen. Daar moeten ze dan haar album voor kopen, want het optreden is echt afgelopen. Dit was voorlopig even de laatste muzikale avond in het Blauwe Theehuis, maar vanaf juli is er weer een nieuwe programmering, dan in theater beneden. Deze zaal is iets groter, maar toch blijft daar ook de bijzondere en intieme sfeer behouden. Een avond die zeker de moeite waard is! Gezien: Emma Black, Het Blauwe Theehuis 22 april 2008 Tekst: Linda Slagter Foto's: Bram Busink