Ragtag & Bobtails een hiphopformatie noemen zou een onderwaardering zijn voor de muzikale kwaliteiten van de band. Zeker, er wordt gerapt op de demo Losse Flarden en ook geven die raps meer betekenis aan de muziek. Maar Losse Flarden laat meer horen dan het verhaal van een mc. Het brengt een fijne mix tussen muzikale fraaiheden en rustige rap. De demo trapt af met het nummer Zomer. In een rustige pianopartij wordt de demo warmgedraaid. Tegelijk met de drummer vallen de bassist en de rapper in het nummer. In tegenstelling tot het geluid dat Ragtag en Bobtails in 2007 liet horen in het Amsterdams Studenten Festival, klinken de muzikale partijen goed in balans. Rapper Stijn Bartelink is hoorbaar net vóór de muziek geplaatst. De aandacht van de tekst wordt niet storend afgeleid door muzikale uitspattingen van één der muzikanten. Eerder ondersteunen de partijen elkaar, en maken ze elkaar sterken. Als bij voorbeeld de rapper even stil is, wordt ruimte gemaakt voor solo’s die sterk worden ondersteund door de rest van de band. Zomer is een makkelijk wegluisterend nummer. De relaxed klinkende saxofoon ondersteunt de sfeer dat het nummer van zichzelf al heeft. Voor Den Beginne is een monoloog van de rapper ter inleiding van het nummer In Den Beginne. Hoewel de monoloog door de vorm de aandacht vraagt die het beoogt te krijgen, is de essentie van de monoloog slecht te vinden. Het geeft een weergave van de, voornamelijk, slechte vruchten van de samenleving en doet een oproep tot “vrede, liefde en respect voor elkaar”. De monoloog krijgt iets meer betekenis door het volgende nummer In Den Beginne, dat een ontboezeming is van de onzekerheden van de rapper. Het nummer wordt ingeleid door een mooie pianosolo, die vervolgens de rap ondersteunt. Zoals bij de andere nummers valt het op dat muziek en tekst goed op elkaar zijn afgestemd. Naarmate de raps heftiger worden, wordt de muziek ook heftiger. Met een tamelijk rustige gitaarsolo ontwikkelt het nummer naar een hoogtepunt. Met een lekker herkenbare saxofoonmelodie is de sfeer van het nummer Mezelf meteen gezet. Het vrolijke nummer, in tekst en muziek, heeft een sound die meteen lekker in het gehoor ligt. Dat dit het nummer is van de saxofonist is goed te horen in het muzikale intermezzo, dat bestaat uit een saxofoonsolo. Mezelf is een vrolijke, enigszins aanstekelijke track. Het nummer gelijkt in de basis op afsluiter van de demo Zevenduizendtwee, dat overigens minder aanstekelijk is. Het nummer De Wereld Draait Door is een mellowcompositie over de zondag. Het nummer heeft een sobere klank en een slepende melodie. Plotseling krijgt de high hat een jazzy tempo en zegt de rapper: “Make it a little groovy now”. Wat volgt is het eerste écht jazzy geluid van de demo. In deze sectie kan je horen wat de kwaliteiten van de muzikanten zijn. Een zeer lekkere basloop gecombineerd met een pianosolo laten je als vanzelf met je vinger ritmisch in de lucht bewegen. Zonde dat van dit geluid niet meer is te horen op de demo. Ragtag & Bobtails karakteriseren de muziek als hip hop en jazzy, hoewel ze hun muziek eigenlijk slecht vinden te karakteriseren. Het jazzy karakter komt eigenlijk alleen echt naar voren in het nummer De Wereld Draait Door. In de overige nummers is zeker sprake van veel muzikaliteit, maar is het karakteriserende ‘vrije’ karakter van jazz niet echt te horen. Desalniettemin is Losse Flarden een fijne demo om naar te luisteren. Door de goede balans tussen de instrumenten en de raps heeft de demo een lekkere sfeer en een redelijk origineel geluid. Recensie: Erwin Bromlewe