Na veertien jaar, vier albums en honderden optredens mag Caesar vanavond met opgeheven hoofd afscheid nemen van het publiek. De band heeft een prachtige staat van dienst en was medeverantwoordelijk voor de opkomst van Nederlands (inmiddels) meest belangrijke indielabel Excelsior. Het afscheid van Roald, Marit en Sem ging dan ook niet stilletjes voorbij.
Voordat Caesar zelf haar laatste noten speelt betreden bevriende muzikanten het podium in de uitverkochte Oude Zaal van de Melkweg. Grote namen uit de Nederlandse indiescene brengen de Amsterdamse band een ode door een of twee nummers uit het Caesar-repertoire ten gehore te brengen. Dat gebeurt hard en uitbundig, zoals bij Bettie Serveert en Voicst, of met mooie eigen interpretaties, zoals bij Moss en Alamo Race Track. Scram C Baby heeft zelfs een speciaal afscheidslied gecomponeerd.
De bandleden van Caesar zijn door dit alles meer dan vereerd en al een tikje geëmotioneerd als ze uiteindelijk, na wat technische problemen met de basgitaar, zelf mogen spelen. “Ik ben nu een beetje ontoerekeningsvatbaar”, excuseert Roald zich als hij het ene na het andere nummer aan mensen opdraagt. Verder wordt er niet veel gepraat, de band wil voor de allerlaatste keer gewoon heel veel liedjes spelen. Snoeihard en op hoog tempo wordt het publiek nog eenmaal kriskras door het indrukwekkende repertoire van Caesar geloodst. Afscheid nemen is moeilijk, maar na drie keer teruggeroepen te zijn zwaait de band dan toch echt voor de allerlaatste keer het publiek uit.
Gezien: Afscheid Caesar, Melkweg, donderdag 3 april 2008. Met: Caesar, Odilo Girod (Coparck), Sonja van Hamel (Bauer), Moss, Paulusma, Scram C Baby, Voicst, Bettie Serveert en Alamo Race Track.
Fotografie: Anouck Wolf
Recensie: Rens van den Boogaard
Caesar krijgt groots afscheid
Nederlandse indietop brengt ode aan illuster drietal
Na veertien jaar, vier albums en honderden optredens nam Caesar afgelopen donderdag in een uitverkochte Melkweg afscheid van het publiek. Als voorprogramma brachten verschillende grote Nederlandse indiebands een ode aan Roald, Marit en Sem. Het resultaat was zowel feestelijk als ontroerend.