Afgelopen zondag speelden de drie echt oude rotten van NoMeansNo in de Oude Zaal van de Melkweg. Afgeladen vol! Velen met mij zullen gedacht hebben dat je geen betere afsluiter van het weekeinde kunt voorstellen dan een optreden van dit Canadese trio. Teleurstellen doen ze namelijk niet, ze rocken er flink op los. Zekerheidje. Wel jammer dat ze er al na twee toegiften en ruim twee uur spelen mee ophielden. En het was nog wel het laatste optreden van hun tour! Ouwe lullen! Toen ik hun platen Sex mad en Wrong te pakken had was ik verkocht en moest ik ze echt een keer zien. Ze kunnen ook zo ongelofelijk lekker spelen en je hoort dat ze stiekem heel veel geoefend hebben. Het zal me niks verbazen als ze alledrie Abraham al hebben gezien, dus ze hebben aardig wat tijd in de oefenruimte kunnen doorbrengen. En hun muziek als rock beschrijven is te kort door de bocht, er zit zoveel meer in. Maar wat dan? Punkrockjazz? Het zal zeker de vijfde keer zijn geweest dat ik ze live heb gezien sinds pakweg 1990. En inderdaad deden ze weer waanzinnig hun best. Ze hebben er lol in en doen niet aan rocksterrenkapsones. Gewoon lekker spelen en een beetje dollen met het publiek, dat zich prima vermaakte. Vervelen doe je je geen seconde, want al duren de nummers soms meer dan acht minuten, je drijft er helemaal op mee. En dan ineens het korte, punkerige Two lips, two lungs and one tongue. Opgelet, want dan doen ze meestal iets geks. Zoals het middenstuk van het nummer opvullen met Jailbait van Motörhead. Waarom ook niet, ze zijn tenslotte ook ouwe knarren. Met de jaren hebben ze wat meer rustpunten in hun optredens gebouwd, maar het blijft lekker de zaal door knetteren. Deze mannen kunnen nog jaren mee. Of zoals ze zelf zeggen: Old is the new young!