Twee bands, twee zangeressen, een vrouwelijke drummer en een flinke dosis punk. Zie hier de ingrediënten voor de bandavond GRRRL! in Winston Kingdom. Pony Pack en Dusty Blinds staan op het programma vanavond en beide bands hebben een paar handenvol vrienden meegenomen om de optredens wat extra sfeer te geven. Dusty Blinds betreedt als eerste het podium. Naast zangeres en gitariste Maaike beschikt de band ook over een vrouwelijke drummer, die er met gesloten ogen lustig op los slaat. De opstelling wordt gecomplementeerd door gitarist Gijs. Dusty Blinds is daarmee een onconventioneel trio, inderdaad, zonder bassist. Maaike, het boegbeeld van de band, is enthousiast en heeft duidelijk plezier in het optreden. Helaas komt ze nauwelijks boven de muzikanten uit, en kan zodoende niet echt laten horen waartoe ze in staat is. Dat ze over een goede stem beschikt, blijkt in de loop van het optreden bij het nummer Exiter. Bij vlagen dienen zich vergelijkingen met zangeressen als Shingai Shoniwa van The Noisettes aan, maar helaas is haar niveau niet constant genoeg. De paar uitschieters naar boven worden afgewisseld met minder goede momenten, en over het hele optreden gezien komt Dusty Blinds niet ver boven het gemiddelde uit. Dusty Blinds heeft de potentie een goede band te worden, maar dan moet het allemaal nog wel wat professioneler worden. Het amateurisme staat de band vooralsnog in de weg. Kenmerkend hiervoor zijn de woorden die Maaike tussen de nummers door tot het publiek richt. ‘Dit is een nummer van onze EP,’ zegt ze, ‘maar die is niet te koop want we moeten de boekjes nog vouwen.’ Het is tekenend voor het hele optreden. Het is het allemaal nét niet. Gitarist Gijs kan het ontbreken van een basgitarist vaak net niet helemaal opvangen, Maaike weet net niet te overtuigen met haar stem, en de nummers beklijven net niet. Ook Pony Pack heet een Amsterdamse band te zijn, hoewel slechts gitarist Orang Goreng uit Amsterdam komt. Zangeres en bassiste Jane is geboren in Schotland, drummer Robert komt uit Duitsland. Het trio oogt volwassener dan Dusty Blinds, maar dit betaalt zich niet direct uit in een beter optreden. Het jeugdige enthousiasme dat het optreden van Dusty Blinds nog kleur gaf ontbreekt helaas bij Pony Pack. De bandleden bekleden een vaste plek op het podium die ze slechts incidenteel verlaten. Het nummer King Of Clubs, iets na de helft van het optreden, is een hoogtepunt. Het nummer zit sterk in elkaar en weet ook de bandleden iets losser te krijgen. Orang Goreng, gehuld in eigen bandshirt, stuitert voor één keer over het podium. Deed hij dat maar wat vaker. Het optreden is kwalitatief constant, maar het is iets te statisch en mag allemaal wel wat spannender. De muzikanten beheersen hun instrumenten uitstekend, maar de band kan het individuele niveau van de bandleden nog niet ontstijgen. De meegekomen vrienden smeken na afloop om een toegift. Even kijken Jane en Orang Goreng elkaar bedremmeld aan. ‘We hebben geen nummers meer,’ geeft Jane toe. De band besluit King of Clubs dan nog maar een keer te spelen en weet de avond zo toch nog goed af te sluiten. GRRRL! was een avond met twee opvallende Amsterdamse bands. Dusty Blinds is een aangename band om naar te kijken en luisteren en kan nog een stuk verder komen als alles iets verder geprofessionaliseerd wordt. Pony Pack stelde een beetje teleur. Een flinke scheut enthousiasme zou de band goed doen. De muzikaliteit is er, maar, en dat geldt voor beide bands, daar kan veel meer mee gedaan worden. GRRRL! (Pony Pack en Dusty Blinds) Gezien: Winston Kingdom, vrijdag 27 juli 2007