Wie wat vaker in de kleinere zaaltjes van het Amsterdamse clubcircuit vertoeft is afgelopen jaar ongetwijfeld M-Jo tegengekomen. Live is dit een vierkoppige band, maar dat is slechts een uitbreiding van het eenmansproject van Mark de Jonge. Deze singer-songwriter, vaak te zien in de entourage van het Amsterdam Songwriters Guild, levert met Allow Sound Kind zijn debuutplaat af. Zelf geproduceerd, opgenomen in slaapkamers, huiskamers en oefenruimtes, en qua geluid zich ergens bevindend tussen Mark de Jonge als singer-songwriter en M-Jo als gruizige liveband. De invloeden op Allow Sound Kind zijn legio. In dertien nummers komen enkele decennia popmuziek langs, van garage tot britpop en van grunge tot folk. Gruizige orgeltjes en brakke gitaren bepalen het geluid, soms afgewisseld met gedurfde beats, zoals in afsluiter My Flash On You, een cover van Arthur Lee. De stortvloed aan ideeën die De Jonge de vrije loop laat levert prachtige stukjes muziek op, maar kan ook blijven hangen in een idee dat niet helemaal overkomt. Een liedje als Full Of Grace, met melige Nederlandse aankondiging, is vast heel leuk om te maken, maar zal ook door de geduldige luisteraar al snel worden overgeslagen. De lo-fi productie heeft zijn charme en past in veel gevallen goed bij de liedjes. Toch roept het de vraag op of de productie niet ook een middel is om zaken te verbloemen. Na een aantal nummers zou je bijvoorbeeld de stem van Mark de Jonge ook wel eens echt willen horen, in plaats van verstopt achter oude microfoons, versterkers en effecten. Dat is hem overigens al weer snel vergeven wanneer hij in liedjes als The Witches en Paper Cup zowaar Damon Albarn naar de kroon steekt. Ook de stukjes samenzang met collega’s als Lucky Fonz III mogen er zijn. Met zijn alle kanten op schietende verzameling van stijlen en ideeën heeft Allow Sound Kind qua opzet wel wat weg van The White Album van The Beatles. Maar dan wel duidelijk gemaakt na het bestaan van The Velvet Underground en Guided By Voices. De grilligheid is zowel de sterkte als de zwakte van het album. De luisteraar wordt voortdurend verrast, maar niet in alle gevallen op aangename wijze. Allow Sound Kind is in ieder geval zwanger van belofte voor de toekomst. Benieuwd hoe M-Jo klinkt met iets meer lijn in het geheel en meer variatie in de productie. Cd: M-Jo – Allow Sound Kind Recensie: Brechtje Keulen en Rens van den Boogaard