Het Franse kwartet Uncommonmenfrommars maakte in ieder geval meteen duidelijk dat zij de tour met Lagwagon wel zien zitten. Op overtuigende wijze en, niet onbelangrijk bij Fransen, in goed Engels presenteerden de mannen zich als volwaardig, hard en strak voorprogramma. Niks mis mee dus. Hoewel om een of andere reden drie van de vier bandleden afwisselend de leadvocals voor hun rekening namen, terwijl toch geen van hen over uitgesproken nachtegaalkwaliteiten leek te beschikken. Desondanks een goede set van een band waar we zeker nog meer van gaan horen. Hoofdprogramma Lagwagon behoeft eigenlijk geen verdere introductie. De Californische band draait al sinds begin jaren negentig mee in de eredivisie van de punkrock, en sleepte als eerste band een contract binnen op het punkrocklabel Fat Wreck Chords van NOFX’er Fat Mike. Dinsdag lieten de vijf heren zien de kneepjes van het vak wel onder de knie te hebben. Renden, tierden en sprongen de Uncommonmenfrommars nog energiek over het podium, de volwassen heren van Lagwagon stopten hun energie vooral in de muziek. Waar veel rockbands zich bij opkomst laten bedienen van een bombastisch intro, kwam Lagwagon heel ontspannen het podium opwandelen, zwaaide en lachte zanger Joey Cape schier verlegen naar het publiek en werd begonnen met de set. Het publiek in de redelijk gevulde The Max liet het zich welgevallen. Zowel oudere nummers als ‘Choke’ en ‘Black Eyes’ (dat voorafgegaan werd door meligheid waarbij bassist Jesse Buglione zanger Cape knuffelde) werden even enthousiast ontvangen als materiaal van Lagwagon’s laatste album, ‘Resolve’. Opvallend blijft dat Lagwagon met zanger Cape over een zanger beschikt die daadwerkelijk in staat is om te zingen. Cape speelt in Lagwagon geen instrument (hij is wel gitarist bij Me First and The Gimmie Gimmies) en rent niet als een dolle over het podium, maar zingt. En dat maakt Lagwagon muzikaal net even spannender dan vele andere punkrockers. Een spetterende avond vol spektakel was het misschien niet, daarvoor speelde de band iets te veel ‘laten we er een leuke avond van maken’. Maar Lagwagon liet op deze doordeweekse dag wel degelijk zien waarom het al jaren een band van formaat is. Bijna relaxed, heel sympathiek. Zeker hard en strak.