Pfaff ken ik als band, dichter en blaadjesmaker. Bijna een multimedium. Zijn dit verschillende uitingsvormen van Pfaff, of liggen ze in elkaars verlengde, of hoe moet ik het zien? Bas: "Het makkelijkste antwoord in deze zou zijn dat je het moet zien zoals jij het ziet. Voor mezelf is de vraag eerder 'hoe moet ik het zien?', wat natuurlijk dezelfde vraag is voor iedereen, maar door ieder persoon anders beantwoord zal worden. Mijn antwoord is dat ik als blaadjesmaker vooral gewoon Bas Jacobs ben en niet Pfaff, dat is iets anders. Pfaff is de naam die ik gebruik voor de dingen die ik op het creatieve vlak doe. Daarbij is het dichten een volledige solo expeditie en de muzikale pfaff is in de basis een solo actie met talloze sjerpa's, medereizigers en gelijkgezinden. Dat zijn ook losstaande dingen wat mij betreft met wel een enigszins gelijke thematiek. De naam Pfaff is niet voor niets gekozen. Het is n.a.v. de interviews van Jean Marie Pfaff in het Duits. Dat was zo krom en begrijpbaar en dat is wat Pfaff ook poogt te zijn." Pfaff de band verandert nog wel eens van bezetting. Hoe vind je de motivatie en de mensen om steeds door te gaan met dit project? Gaat Pfaff tot in de eeuwigheid door? "Motivatie is niet iets dat je vindt. Motivatie is iets dat je hebt. Ik kan nu stoppen met Pfaff. Bam! Gestopt! Primeur! En dan nog een, Pfaff gaat weer verder. Het is maar een regel later en Pfaff is er weer. Primeur! Lang leve het nieuws! En de nieuwswaardigheid. Oftewel, vraag een mier waarom hij achter de andere mieren aanloopt naar een plek waar misschien niets te halen valt. Waarom weet hij niet, maar hij doet het wel en een van die mieren is Pfaff." Pfaff is berucht om zijn droge grapjes tussen de nummers door. Vanwaar deze humor? "Grapjes? Ik geloof dat dat een soort ongedefinieerde ziekte is waar ik niet onderuit kom. Zelfs als ik een optreden lang probeer mijn mond te houden, komt er nog de godsgruwelijkste ongein uit (ongein...want echt grappig is het niet en het is ook niet voorbereid). Nu is het denk ik een gedeelte dat er is als het er is, maar ik hoop toch dat het ook zonder de intermezzo's de moeite waard is. Daarnaast heb ik er geen problemen mee en denk ik zelfs dat het een sterk punt is van een artiest als hij zichzelf te kakken durft te zetten, het publiek te kakken durft te zetten (en dat ze toch nog applaudiseren) en vooral niet teveel vervalt in stompzinnige opmerkingen. Ik vind veel muzikanten en dan met name die met microfoon nogal eens falen in het vermaken van het publiek en volgens mij is het daar toch om te doen. Je bent toch een soort hofnar voor de avond en dan moet je of retegoed spelen en het publiek vermaken (ontroeren is ook vermaken) of je moet retegoed spelen en het publiek vermaken (lachen is vermaken) of je moet het publiek hoe dan ook vermaken (dat je niet het gevoel hebt een repetitie bij te wonen of naar een cd te luisteren, want dan kun je beter dat doen, dat is voor iedereen handiger, goedkoper, vermakelijker)." Amsterdam is de thuisbasis van Pfaff, maar je reist ook veel. Blijf je altijd in Amsterdam wonen? Hoe zijn de optredens in Amsterdam vergeleken met de optredens daarbuiten? Wat is de leukste plek om op te treden? Waarom? "Heerlijk, een vraag met voorkennis. Maar wel de verkeerde. Amsterdam is helemaal niet de thuisbasis. Amsterdam is de opslagplaats van onze spullen. De plaats waar ons repetitiekot is. De plaats waar dit lichaam veelal rondzwabbert en dwaalt. Maar een thuisbasis is het niet. De echte thuisbasis, en dit bedoel ik zonder al te zweverig te klinken, is de plaats waar je je prettig voelt en dat kan heel goed de binnenkant van een bus zijn, of een podium waar je je prettig voelt, een kroeg, een meisje, en soms is dat een huis in Amsterdam. De vraag of ik altijd in Amsterdam blijf wonen, vind ik raar. Blijf je altijd een gescheurde spijkerbroek dragen? Nee. Blijf je altijd tot 9 uur in je bed liggen? Nee, zeker niet en zeker niet later. Blijf je nog even of ga je weg? Nou, uhm, nog een biertje dan. Blijf je altijd in Amsterdam wonen? Het liefst zou ik nergens wonen, maar wel overal kunnen zijn waar ik wil zijn en dat kan op een van de plekken hierboven zijn... De optredens in Amsterdam zijn leuk. Een van de problemen in Amsterdam en Nederland is dat er steevast door optredens heen geluld wordt. Dat is storend en hardnekkig. Aan de andere kant denk ik dat het ook aan de muzikanten of muziek ligt. Ik zie het ook zeker als eigen falen als ik mensen niet ergens toe krijg, laat het zwijgen zijn, of meedoen als ik daar om vraag, of luisteren. In die zin faalt Pfaff regelmatig in Amsterdam. De optredens daarbuiten zijn zo verschillend dat dat heel moeilijk te zeggen is. Wel aardig is dat bijvoorbeeld afgelopen weekend in Berlijn de mensen heerlijk 'Fuck You' meebrulden en ook later op straat, het zal rond 5 uur in de ochtend zijn geweest bij een Doner-tent lekker hard 'Fuck You' in je oor brullen terwijl je op niet mis te verstane wijze probeert een ui van wel een meter naar binnen probeert te slurpen. Maar ja, dat heeft toch ook met een zekere mate van curiositeit in het buitenland te maken. Buitenlandse bands vinden het hier te gek en omgekeerd. Punt is, ik vermaak me meestal wel in Amsterdam en ik denk het publiek ook en daar gaat het om." Wat vind je van de andere acts met wie je op het podium staat, Dress en About? "Er loopt een kolonne mieren door de sahara vraagt de ene manier aan de andere mier "Wat vind jij van Dress en About?", waarop die andere mier zegt "SQUASSSSSHHHHHH SQUIRRRRRRRKKK SQUAAAAAAAAAA...." Dat was een olifant die langskwam... En zeg niet dat ik niet gezegd heb dat ik niet grappig ben, want dat heb ik!" Goed. Zo dus. Maar dan op muziek. Benieuwd? Kom dan donderdag de twintigste om 20:30 naar Studio 80 op het Rembrandtplein. Dan kun je gelijk getuige zijn van het wonderschone Dress en het geniale duo About. Die laatste band heeft trouwens net als Pfaff een lid van wijlen Seedling in de gelederen, te weten Marg van Eenbergen. Hoe dan ook, deze bands zijn de hele avond de jouwe in ruil voor vijf euro...