Je bent met heel veel muzikanten en bands bezig. Zoeken zij jou uit of zoek jij hen uit? Ro Krom: "Behalve Kraak & Smaak ben ik de meeste dingen zelf begonnen. Olabola, Ro & Paradise Funk, Gotcha!, dat zijn mijn eigen projectjes geweest. Ik ben pas succesvol voor mezelf als ik kan leven van mijn talent. Dat vind ik zoiets ongelooflijks, daar zet ik alles voor opzij en dat betekent dat je soms in gekke situaties terechtkomt. Als mijn agenda open is en iemand vraagt me, dan ben ik al snel geneigd om het te doen. Ja, zo is het dit jaar wel heel druk geworden. Ik denk wel eens als ik heel veel speel: dit houd ik niet mijn hele leven vol, maar dat is juist een motivatie om het heel lang vol te houden. Waarom ik het altijd gedaan hebt is juist om te spelen, spelen, spelen. Je brandt op een bepaalde manier wel op, maar omdat het zo leuk is krijg je er wel veel energie van." Het zijn ook hele verschillende projecten waar je mee bezig bent. Wil je een bepaalde invloed hebben? "Er zit wel een rode draad in: alles wat ik doe heeft met funk te maken, met een soul-achtige bezieling. Ik probeer niet een stempel op een project te drukken, maar ik doe mijn ding daarin en daarmee trek ik het een bepaalde richting op. Mijn nieuwe website heet ‘A lifetime in funk’. Ik ben nu 37 en sinds mijn vijftiende bezig met alle vormen van muziek, en of ik nou bij het één of bij het ander speel, funk hoor je er toch doorheen." Ontdek je nog steeds nieuwe dingen bij bands? "Ja. In de meeste bandjes die ik gehad heb ben ik vaak de leidende persoon geweest, en in Kraak & Smaak ben ik de begeleidende persoon. Ik vind het een onwijze kick om te proberen dat heel goed te doen, en het is ook een stuk rustiger dan als je zelf de kar moet trekken." En toch zit je er op het podium heel actief bij op je drumkrukje! "Soms hebben we drie gigs per dag en dan neem ik me voor dat ik écht bij de eerste show relaxed moet doen, anders haal ik die derde niet, maar dan kom ik drijfnat uit de show, ik heb geen rem wat dat betreft. Ik leef alles of niets, ik ga ervoor, ik beleef het alsof het mijn laatste optreden kan zijn." Kraak & Smaak heeft binnen een korte tijd groot succes geboekt in Nederland. Hoe komt dat? "Juni vorig jaar zijn we begonnen met optreden, en toen hadden ze al een stapel recensies uit Engeland die ik nog nooit van een bandje van mij heb gehad, echt zulke goede recensies, zo de hemel in geschreven. Voordat we een noot gespeeld hadden dacht ik: met zo’n lading moet het wel kunnen. Met goede mensen, buitenlandse pers en een plaat en een goed verhaal, dat kan bijna niet misgaan en dat blijkt. Dat had ik ook in het begin van Gotcha!. Soms kom je iets tegen -dat is ook een beetje geluk, je dwingt het niet af- waar je 200% voor gaat en dan lukt het." Komen er nog leukere dingen dan je al gedaan hebt? "Ik kan moeilijk zeggen wat er nog komt, wat ik al zei: ik beleef alles alsof het mijn laatste ding is. Ik ben geveld door een hernia en ben een half jaar doof geweest, en dan kom je zo met je benen op de grond dat je heel goed beseft dat je niet weet hoe de toekomst eruit ziet. Alles is wel weer goed gekomen, maar daardoor is wel Paradise Funk uit elkaar gegaan. Daarna heb ik ervoor gekozen om een tijdje te schnabbelen, met Birgit Schuurman, Eddy Zoey, Daniël Boissevain, de gekste dingen gedaan. Daar heb ik verschrikkelijk veel van geleerd, daar word je wel heel professioneel van. De bandjes waarin ik heb gezeten waren een soort sektarische padvinderclubjes geweest, dat moet ook wel als je een bandje wilt bouwen: wij tegen de rest! Als je een schnabbel doet is het een zakelijke overeenkomst. Je verkoopt een product. Daar pluk ik nu de vruchten van." Heb je dat groepsgevoel in een band als Kraak & Smaak ook? "Het doel van de band is wel om een groepsgevoel te creëren, maar het blijft moeilijk om binnen een jaar van een groep free-lancers een hechte club te maken. U-gene en Rose hebben weleens optredens gemist, en dat is niet goed voor het groepsgevoel. Daar kunnen zij niks aan doen, zij maken zelf platen en hebben dus andere prioriteiten. Het is een band zoveel als we een band kunnen zijn, dat groepsgevoel heeft het." Op het podium zien jullie er wel uit alsof jullie heel veel plezier hebben met z’n allen. "Dat is zonder meer waar. Dat heeft ook te maken met de muziek, net als bij Gotcha! en Olabola, van die lekkere eclectische, vrolijke, groovende muziek. Ik houd erg van muziek die ergens over gaat, maar Kraak & Smaak gaat alleen maar over feel-good en dansen, er zit geen boodschap achter. Ik houd ontzettend van drummen, en als ik dat mag doen word ik daar blij van, en ik geloof dat iedereen in die band dat heeft. Misschien wel omdat het niet zo serieus is, dat je het daardoor heel los en ontspannen kunt beleven." Is het fout gegaan met Olabola omdat het te serieus was? "Olabola is puur fout gegaan door het conflict tussen Nico en mij. Ben je een free-lancer en werk je voor degene die het meeste betaalt of je het eerste boekt, of ga je voor het padvinderachtige clubgevoel? Nico zat al in Kane als free-lancer, ik had er geen tijd meer voor, ik wilde verder, ik heb nog zoveel vuur in me branden. Je moet het wel eens blijven. Een jaar voordat we stopten waren we het eigenlijk al niet meer eens, maar je weet dat je aan iets moois aan het bouwen bent dus je gaat ermee verder. Langzamerhand heeft dat tot conflicten geleid die onoplosbaar blijven. Het gaat erom dat je gelukkig bent met wat je doet en dat waren we allebei niet meer. Ondanks dat het een te gek bandje was, dat er heel veel in zou zitten. We hebben niet eens een plaat gemaakt, daar baal ik echt van. Maar menselijke relaties zijn toch altijd belangrijker dan het eindproduct. Als ik nu nog Olabola had was het waarschijnlijk toch weer andere muziek geweest. Iedere keer als we een nieuwe plaat hoorden maakten we met z’n allen met zoiets een nummer. Ska? Ska! Drum & bass? Drum & bass! Jungle? Jungle! Wat is nu hip? Dat gaan we ook doen, lachen! Maar wel op onze eigen manier, dat maakte het lekker vrij en los." Je zei toen dat jullie juist Olabola zo leuk vonden omdat jullie uit zulke strak georganiseerde projecten kwamen. "Mensen veranderen. Bij mij is het vuurtje vanuit een periode waarin het niet zo meer brandde weer heel erg gaan branden, en bij hem andersom. Hij heeft een kindje gekregen en een goede baan bij Kane. Er veranderen dingen, en dat is niet erg, maar je moet tijdig je conclusies trekken voordat het te laat is. Vanuit het clubcircuit krijg ik weleens het commentaar: moet ik weer een band van jou boeken die over twee jaar misschien weer uit elkaar is? Maar je kunt het ook bekijken als: ik boek een band waar Ro in zit want dan is het wel oké. Het is leuk om te zien dat dat gebeurt, zoals op Oerol, Mixtream, het Singel Festival in Edam, Bevrijdingspop Haarlem, daar ben ik echt trots op. Zo krijg je door het hele jaar door allemaal plekken waar je je ontspannen en veilig voelt. Door mijn eigen website denk ik nu: hé fuck, het is echt wel bijzonder! Het wordt een beetje routine, en ik houd wel van een beetje routine. Dan kun je je verstand een beetje uitschakelen en een beetje op je gevoel gaan." Hoe ver plan je vooruit? "De clubtour van Kraak & Smaak duurt tot half november, tot eind van het jaar doen we speldenpriksgewijs optredens in het buitenland, dus ik zorg nu dat ik iets heb waarmee ik daarna aan de slag kan." Maar toch komen er altijd weer projecten aanwaaien? "Ja, en als het leuk is dan doe je het. Ik werd vandaag gebeld of ik een nummer voor Brace wil drummen volgende week, dat had ik ook nooit gedacht. Ik ben liedjes aan het schrijven met de producer van Rude Rich and the High Notes voor zijn nieuwe project, dat zijn van die dingen die door je leven heen verweven zitten. Als je echt voor iets gaat, ga je voor één ding, anders lukt het niet. De drie kernjongens van Kraak & Smaak doen dat ook. Nu ben ik gewoon ingehuurd door een band en kan ik daaromheen allerlei dingen doen. Het lijkt heel veel, maar ik probeer gewoon mijn week vol te plempen." Als ik naar je website kijk denk ik wel: wat heb jij een ontzettend gaaf leven. "Ja, dat klopt wel. Toen ik indertijd met de jongens van Funkadelic in de tijd van Gotcha! speelde zeiden zij: we’ve got friends all over the world, in elke stad waar we komen kunnen we de studio in, altijd zijn we welkom. Dat zijn mensen die net zo denken als ik en daar kan ik altijd mee opschieten, en toen dacht ik: wow! Dat is ook een levensstijl, zo had ik er nog nooit over nagedacht. Je denkt al gauw: ik kan wel een brood kopen, maar er moet ook nog kaas op. Maar je kunt dat ook helemaal loslaten." De projecten die je doet stralen uit dat je jonge bands vooruit wilt helpen. Klopt dat? "Ja, ik vind het niet meer dan normaal dat ik mijn know-how en ervaring aanspreek voor bands en projecten van andere muzikanten die verder willen komen. Ik sta open voor hulp op afstand mits de artiesten dedicated en talentvol zijn. Zo steun ik bijvoorbeeld Coalition Of The Wicked in hun hele traject, en adviseer ik bands als The Executives en pEp. Soms draait dat uit op het helpen met maken van beats of productionele adviezen, het kan alle kanten op." Ben je weleens niet bezig met muziek? "Ja hoor. Na mijn dertigste heb ik een rem erop gezet door ’s avonds ook nee te zeggen. Er is al een huwelijk mislukt en vele relaties, en dat komt doordat je teveel met één ding bezig bent. Ik heb geleerd dat ik tijd vrij moet maken voor mijn privéleven, anders wordt het ook te eenzijdig. Het lijkt wel heel afwisselend, maar het is steeds weer met je spullen in je auto en er weer heen. Muziek is wel mijn alles, maar er zijn ook nog andere dingen leuk zoals gewoon in mijn tuin doen, sporten. Daar had ik geen energie meer voor, daarom zeg ik nu vaker nee. Het klinkt heel logisch, maar voordat je daar achter bent, ben je 37." Je weet blijkbaar wel heel goed wat je wilt. "Ja, ik schrijf ook: interviews, columns, ik ben me aan het ontwikkelen om een boek te kunnen schrijven en daar een persoonlijke plaat aan te koppelen met echt hartemuziek van mezelf, dat is iets wat ik wel ooit zou willen kunnen. Ik weet niet of ik het kan, maar dat is iets waar ik naartoe wil werken."