Wat heeft Amsterdam met Utrecht gemeen op het gebied van goede popmuziek? In de eerste plaats natuurlijk een levendige bandjesscene en een lokale 3VOOR12 pagina die er over schrijft. Maar belangrijker, we ‘delen’ min of meer ook een aantal van deze helden zoals Damer, Rudeboy of Sallyskunk. Het zal de bands zelf aan hun reet roesten hoe of waar ze vandaan komen. Zij willen in de eerste plaats zo vaak en op zoveel mogelijk verschillende plekken optreden, het liefst ook nog in het buitenland. Maar voor veel fans is ‘hun’ band het visitekaartje van de eigen stad. De drukst bezochte concerten zijn dan ook van bands die een ‘thuiswedstrijd’ spelen. In ons zelfverklaarde ‘Utrecht meets Amsterdam festival’ was het dan ook de Amsterdamse band Zuco 103 die de Paradiso bijna helemaal wist uit te verkopen. Zuco 103 trekt een heel eigen publiek. Veel dertigers en vooral veel vrouwen. Redelijk goed en vrouwelijk gekleed, maar niet opvallend. Goedgehumeurd zijn ze, met een mojito in de hand. Viva vrouwen. Ben je een man, vrijgezel en kun je aardig salsa dansen? Dan moeten de voorste drie rijen in de Paradiso tijdens Zuco 103 welhaast een paradijs zijn geweest (als je van Viva-vrouwen houdt misschien-EV) Maar voor het salsadansen losbarst krijgen de Zuco fans op het vroege tijdstip van 20:00 een stel jonge honden uit Utrecht in hun maag gesplitst: Nobody Beats the Drum. Wat in andere gelegenheden wordt beschouwd als opzwepend, dansbaar en gooi je haar los, is in de Paradiso vanavond niet helemaal op zijn plaats en eigenlijk ook niet zo gewenst. De honderden gestifte lippen in de zaal krullen in een vraagteken. Dit zijn geen heerlijke tropische klanken, dit is herrie! Hier zijn wij zelfbewuste vrouwen echt te oud voor. Na een half uurtje hun trucje te hebben gedaan verlaten de jongens wijselijk het podium. Op een groot scherm wordt de nieuwe commercial van Passoa light vertoont. Oh nee, het is de nieuwe videoclip van Zuco 103 en vraagtekens veranderen in brede glimlachen. Zuco 103 zelf steelt vervolgens de show met een lange set en een stralende Lilian Vieira. De swingende cocktail van latin, funk en ritme geeft het publiek geen rust. Nee, gedanst zal er worden en gedanst wordt er in de volle Paradiso, de hele set lang. Rumba’s, salsa’s en wat al niet meer aan latin dansjes tillen de voetjes van de vloer. Geen verrassingen bij deze band. Bij Zuco 103 weet je wat je krijgt voorgeschoteld en het is lekker! Deze thuiswedstrijd is glansrijk gewonnen. Geen kunst aan. We verlaten het tropische feestje op zijn hoogtepunt om weer tot rust te komen in Desmet waar niet zoveel te dansen valt, maar des temeer te luisteren naar de simpele popliedjes van Sallyskunk. Ooit begonnen als schoolband in Deventer, zijn de drie individuen uitgewaaierd naar Utrecht, Amsterdam en … Leiden (maar dat mag van zanger Dries niet hardop worden genoemd). In verband met de recente release van hun nieuwe album ‘Love is boring’ krijgen ze de laatste tijd veel aandacht van de media. En zo spelen ze dan eindelijk live voor de radio in Club 3VOOR12. De nummers van het nieuwe album worden gespeeld met bezieling. Popliedjes die klinken alsof Paul McCartney ze speciaal voor Sallyskunk gecomponeerd heeft. In het kader van het jaren ’90 thema op de radio deze week, studeerden ze een cover in uit die periode. Ze kozen voor ‘Can you hear us pumping on your stereo’ van Supergrass. Een goede keuze, maar door het gebrek aan instudeertijd komt de energie van het nummer niet zo goed uit de verf. Een gemiste kans, jongens. Al met al gelijkspel voor Sallyskunk. Een herkansing krijgen ze binnenkort, aanstaande zaterdag in de Nieuwe Anita. Terug naar de Paradiso voor een volbloed Utrechtse groep: Aestrid. Het is de laatste groep in de line-up van de befaamde maandelijkse Live XS Locals Only avonden. Over Aestrid niks dan goeds gehoord vanuit Utrecht. Het klinkt als donkere new wave, de nummers lijken te zijn opgebouwd rond de bas en dat allemaal nog eens zwaar emo aangezet. Vooral de stem van Bo Menning, daar druipt de zwaarmoedigheid van af. Ze doen denken aan bands van het Zabel label zoals Mono of Feverdream (en vooral aan the Cure-EV) Het uiteindelijke resultaat in de Paradiso valt lichtelijk tegen. Ze openen veelbelovend met een donkere Madrugada-achtige baslijn. Maar dat mooie onheilspellende weten ze gedurende hun optreden niet vast te houden. Het publiek druipt halverwege dan ook af richting de bar. Deze uitwedstrijd heeft de Utrechtse band verloren in de Paradiso en dat is jammer, want de heren zullen niet snel weer terugkomen in Amsterdam om te laten zien dat ze het beter kunnen. Meer Utrecht zien in Amsterdam? Ga dan aanstaande zaterdag naar de Nieuwe Anita waar Sallyskunk optreedt met The Gasoline Brothers uit,… u raadt het al.