Terwijl op andere locaties in Amsterdam grote namen als Soulwax en Dave Clarke geprogrammeerd staan is er in de Melkweg geen naam waar het gros van het publiek voor is gekomen. De meeste mensen zijn hier om een drankje te nuttigen, uit te gaan en vooral om lekker te dansen. De ‘normale’ dansavond op donderdag is vervangen door house en techno in het kader van het Amsterdam Dance Event, maar het publiek is gekleed zoals het altijd uitgaat op donderdagavond. Dus veel studenten en jongeren en daarbij wat punkers die zijn blijven hangen na het concert van The Exploited eerder op de avond. Het duurt wel even voordat het publiek de bar verlaat en daadwerkelijk los gaat op de dansvloer. De lome beats van Benny Rodriguez uit Rotterdam zorgen voor een wat gezapig begin in The Max, terwijl zijn Franse collega dj Toni Rios na een zelfde loom begin het aantal beats per minute gedurende de set omhoog draait en daarmee het publiek sneller actief de dansvloer op weet te krijgen dan zijn collega in de andere zaal. Doordat veel bezoekers niet voor een specifieke dj of soort muziek zijn gekomen wordt er veel op en neer gelopen tussen beide zalen, de extra bar in de centrale hal en het café. Op weg naar het café wordt men zo getrakteerd op nog een dj plek In het halletje tussen de Oude Zaal en het café is een derde plek waar DJ’s aan het werk zijn gezet. Het is een leuk initiatief, maar het valt een beetje in het niets, doordat juist deze doorgang niet door iedereen gebruikt wordt en dansen als je in de rij staat voor de wc ook niet voor de hand ligt. Het is wel leuk te zien dat de organisatie er meer van wil maken dan alleen wat dj’s die hun platen komen draaien en bovendien krikt het makkelijk het aantal dj’s in het programma op. Na een uur wordt in beide zalen de wacht gewisseld en zet Frank Lorber de ingezette hardere beats die Toni Rios aan het einde van zijn set in de Oude Zaal had ingezet meteen over. Het is gedaan met het aan de kant staan meebewegen met een drankje in de hand; het publiek moet los. Iets wat ook in de andere zaal gebeurt wanneer Josh Wink de dansvloer snel vol en in beweging weet te krijgen. De deep house die hij met zijn voormalige partner King Britt maakte is ingewisseld voor een meer acid house en breakbeats gerichte aanpak. De grenzen zijn vaak moeilijk aan te geven en Josh Wink is een dj naar mijn hart, aangezien hij er geen problemen mee heeft verschillende stijlen te mixen en zich niet beperkt tot een bepaalde stroming binnen techno, house en breakbeat. Deze wisseling van stromingen komt vanavond vaker voorbij, waarbij het publiek het best reageert als er eens een pompende beat wordt ingezet. Zelfs de leden van punkband The Exploited die na hun optreden zijn blijven hangen op de tribune swingen mee. Tegen de tijd dat Michel de Heij het karwei in The Max overneemt is iedereen in een goede stemming en in plaats van rond te lopen blijft het merendeel van het publiek lekker op dezelfde plek dansen. En of dat nu in de Oude Zaal of The Max is maakt weinig uit, want zelfs bij een wisseling van de zalen is er snel herkenning: veel acid house, techno en breakbeats zorgen voor een prima dansavond..