De aankondiging beloofde heel wat; naakte jongleurs, elektrische ridders, theremin spelende mummies en natuurlijk de niet te missen electro harpspelers. Met die electro harpspelers werd waarschijnlijk het duo Yens & Yens bedoeld. De rest heb ik klaarblijkelijk gemist. Er zijn wel UFO's ! Radiografisch bestuurbare schijven met lampjes eraan die echt kunnen vliegen. Te koop voor 20 euro en een geheide hit deze zomer. Yens & Yens spelen allebei op een metalen constructie waarin een koord gespannen is. Daar tikken ze tegenaan, ze trekken en duwen eraan en zo bespelen ze de electronische apparatuur (het zijn in feite grote midi-controllers) Een mooie oplossing voor het aloude probleem; hoe maak je electronische muziek visueel interessant. Dit ziet er toch wat boeiender uit dan twee mannetjes achter een laptop. Slim bedacht, mooi uitgevoerd. Ze hebben ook nog een danseres meegenomen, wat voor extra spektakel zorgt, al is de aankleding daarvan wel weer een beetje aan de amateuristische kant. De mannen van 6 miljoen werden aangekondigd als; de meest bizarre hardcore electro-punk crossover act. Het blijkt toch niet zo hardcore. En ook niet echt punk. En ook niet zo electro trouwens. En crossover gelukkig ook niet. Eigenlijk slaat die hele omschrijving als een lul op een drumstel. Op het podium staan mannen in uniforme blauwe sweaters met witte plastic zonnebrillen op. De gitarist heeft een wahwahpedaal en de keyboardspeler maakt fijne space-geluiden met zijn Korg MS2000R. Het begint zeer sterk, coole instrumentale muziek die doet denken aan jaren zeventig cult-televisieseries. Dit wordt leuk ! Maar dan komt voor het tweede nummer een man van middelbare leeftijd in een wit pak en een dreadlockpruik het podium op en wordt er een cover van Arie Ribbens ("Reggae, reggae te gek he, met die pijpekrullen in je nek he.Reggae, reggae te gek he, van je ras, ras, ras, rasta man") ingezet, en het is uit met de pret ! De man blijft daarna nog op het podium staan maar het is me volstrekt onduidelijk wat zijn functie is. De mannen van 6 miljoen zijn beter af zonder zo'n melige frontman (gewoon instrumentale muziek en misschien eens wat goede achtergrondprojecties proberen) Dj Little Toby het Wonderkind: "de geheime liefdesbaby van Joost van Bellen en Nina Hagen" is volgens de aankondigingen 13 jaar. Het zou zomaar kunnen. Of niet. Hij is in elk geval jong en jaloersmakend cool. Hij draait een hoop obscure maar goede muziek en is enthousiast in de weer met filters enzo. Voor, na en tussen de bands door draait hij in de hevig galmende zuiveringshal maar echt aanslaan doet het helaas niet. De opkomst is nogal matig en het publiek dat komt voor de Skidmarks en Phantom Four zit blijkbaar niet op deze muziek te wachten. Daarnaast heeft hij concurrentie van de DJ's, en het beschaafde jazz-orkestje Cheerfull Fruitflies, in Pacific Parc zelf waar het vaak voller en gezelliger oogt dan in de zuiveringshal. Sowieso wil het maar niet echt op gang komen. High Voltage heeft blijkbaar toch wat teveel concurrentie van andere Koninginnenachtfeestjes, de bands beginnen wat mij betreft te laat (pas rond 1:00 uur) en de opbouw van de avond werkt niet echt. Jammer, want de afzonderlijke elementen zijn goed en de locatie en aankleding is dik in orde. Phantom Four en the Skidmarks zijn allebei bands die afgelopen maanden nauwelijks te ontlopen zijn geweest. En allebei zijn ze erg goed in wat ze doen en ook vanacht weer. Phantom Four laat zien dat instrumentale muziek ook heel goed kan werken (en dat je geen melige frontman nodig hebt); veel dansende meiden voor het podium. Altijd goed. The Skidmarks hebben een druk programma in de laatste maanden van hun bestaan. Ze spelen vanacht als laatste en de volgende dag staan er alweer twee optredens gepland. Het is een spetterend optreden dat eindigt in de traditionele Skidmarks-chaos. De band stopt op zijn hoogtepunt.