Disco Volente, verrassende winnaar van de Winston Popprijs 2005

het niveau van vorig jaar wordt niet gehaald

Aukje Polder, ,

Wedstrijden, competities, battles… we kunnen er tegenwoordig geen genoeg van krijgen. De animo is dan ook groot bij de finale van de Winston Popprijs 2005 afgelopen zaterdag (19 maart). Al om half 9 staat de oude zaal van de melkweg vol met fans, ex-deelnemers en ander volk, geïnteresseerd in deze bandcompetitie.

het niveau van vorig jaar wordt niet gehaald

6 bands speelden er afgelopen zaterdag; Moodak, Susan’s Garden, pEp, Nazca lines, Disco Volente en Fort Knox Amsterdam. Over de selectie was ik van tevoren niet laaiend enthousiast; ze zijn niet allemaal van hoog niveau en helemaal als ik bedenk dat maar liefst 70 bands zich hadden aangemeld ben ik een beetje verbaasd over de finale bezetting. Maar goed, Moodak begint. Altijd lastig, en het lijkt ook wel alsof de muzikanten niet helemaal in de muziek komen. De band lijkt niet echt een geheel en komt een beetje gemaakt over. De zangeres geeft wel een goede performance en ook de muziek zelf vind ik goed, al is deze wel moeilijk te omschrijven. Moodak zelf noemen zich ‘Makers of groove music’…maar of je daar nou veel wijzer van wordt? De jury is trouwens wel te spreken over de composities al zijn die af en toe een beetje eenzijdig. Daarna Fort Knox Amsterdam. Toen ik de Demo van deze punk/ hardcore/ ska band hoorde was ik om eerlijk te zijn al verbaasd dat ze door de voorrondes waren gekomen; wat is die irritant ! Live viel het eigenlijk alles mee. Deze jongens hebben lef, waardoor ze een goede show weten neer te zetten met interactie met het publiek. Volgens de jury was het technisch ook in orde, al kan de drum wat strakker. Wel had de jury (en ik ook) moeite met de rap. Om maar even hip-hop taal te gebruiken; Als je niet kan flowen hang dan ook niet de M.C uit! O.k, daarna Susan’s Garden. Deze rockband uit Schagen, getipt als mogelijke winnaar, was ook mijn favoriet. Helaas moesten ze zich tevreden stellen met de derde plaats. Dit was waarschijnlijk te wijten aan de valse gitaar van de frontman en het geklooi dat dit met zich meebracht. Toch blijft Susan’s Garden lekker om te zien en te horen.(vooral de drummer deed menig vrouwenhart sneller kloppen) Volgens de jury weten deze gasten wat ze willen en houden ze het ritme er goed in. Als vierde de uiteindelijke winnaars Disco Volente. Disco Volente had veel fans meegenomen, die helemaal los gingen op drums uit een doosje. Als je hier een hoop dansende en zingende mensen op het podium aan toevoegt krijg je een act, die best leuk is om te zien maar een beetje misplaatst op een finale van een bandcompetitie. Waarschijnlijk is het ook allemaal niet helemaal serieus bedoeld en moet je het meer als een grap zien. Leuk voor bepaalde feesten en bruiloften, maar niet voor die van mij. Toch kan je er niet omheen dat ze een show neerzetten en de muziek zelf is zeker catchy. (Glitter & Gold zit nog steeds in mijn hoofd) En dan pEp. Een meidenband vind ik vaak wel leuk, al is dat alleen maar omdat het toch meestal mannen zijn die op het podium staan. Maar niet iedereen deelt deze mening. Een jurylid ziet de meiden van pEp bijvoorbeeld liever achter de bar dan op het podium. Toch komt pEp prima tot zijn recht in de Melkweg. Ze hebben er ook veel werk van gemaakt; haren recht omhoog, glitters en veel make-up. Fijn was ook dat de zangeres dit keer niet halverwege uitgeput was en de volle 20 minuten energiek bleef. De jury was zeer enthousiast over de drumster, die zowel ritmisch als vocaal erg sterk was. PEp ging dan ook naar huis met de tweede prijs, wat betekent dat ze spelen in de halve finale van de Amsterdamse popprijs. Als laatste deelnemer speelt Nazca Lines. Om eerlijk te zijn was ik een beetje afgeleid tijdens het optreden van deze rockband. De jury vond deze band technisch erg goed en noemde het echte muzikantenmuziek. Aan de podiumpresentatie zou nog wel wat gedaan moeten worden, ze zetten geen show neer en weten het publiek weinig te boeien. Tot zover de deelnemers. Tijdens het juryoverleg gaf de winnaar van vorig jaar, Mr Love & the Stallions een toegift. Deze band heb ik al vaak gezien, maar nog steeds geniet ik van hun optreden. Vooral van Einar, de violist ben ik fan, wat is die goed! Zonde was wel dat ze hun electro-nummers niet speelden, maar desondanks denk ik dat als ze dit jaar weer hadden meegedaan, ze weer gewonnen hadden. Dit jaar is het dus Disco Volente die de titel in de wacht sleept. Disco Volente speelt hiermee in de halve finale van de Amsterdamse popprijs en krijgt een tourtje door Nederland en Belgie aangeboden. Zalen waar Disco Volente binnenkort dan ook te zien zal zijn, zijn o.a; Patronaat, Haarlem, Winston International, Amsterdam. Cafe pakhuis Wilhelmina, Amsterdam. P 60, Amstelveen. ‘t Paard, Den Haag. Speakers, Delft. Mezz, Breda. Gentse feesten, Gent en Pius X, Volendam. De jury van de Winston Popprijs finale bestond grotendeels uit de programmeurs van deze zalen.