In de Sugarfactory heeft Electronation een avond samengesteld met wat Nederlandse electrohelden, en stomtoevallig staan de makers van dé hit van het moment er ook. Een van de pioniers in de vaderlandsche electroscene, Rude66 opent de avond. Dat hij al sinds de jaren 80 meedraait is ook wel te zien aan de spullen die hij gebruikt; geen sequencer vanaf een laptop, maar een Alesis MMT8 en geen samples van gerenommeerde drummachines maar gewoon een echte Roland 909. Het geluid is dik en analoog en in vergelijking met de andere acts vanavond het donkerst. Vriendin Shaunna zingt door een vocoder, en het geluid dat daar uitkomt klinkt, van waar ik sta, nogal witte ruisachtig, als een sissend monster. Mooi is het niet, maar het past wel bij de donkere muziek. Rotterdammer Alden Tyrell, zijn moeder kent hem als Martijn Hoogendijk, is ook al sinds de jaren 80 bezig en schijnt alle releases op het vermaarde Clone Records te masteren. Hij speelt in grofweg dezelfde opzet als Rude66, al gebruikt hij dan wel een sequencer vanaf zijn laptop. Ook hij heeft er een vriendin bij -ze lijkt een beetje op heur van The Kills met dat sluike zwarte haar- die door een microfoon praat die aan een vocoder hangt. Het meestal nogal lage robotachtige geluid dat dat produceert contrasteert leuk met haar meisjesuiterlijk. De muziek neigt in vergelijking met Rude66 wat meer naar italodisco. De man van de avond is natuurlijk Bas Bron. Hij treedt nu aan onder de naam Comtron. Dat betekent; live electronische drums en veel funky syntheseizergeluiden die aan de begindagen van Prince doen denken. Met Evil System hadden ze al een undergroundhitje, maar de man is ook verantwoordelijk voor de huidige nummer één-hit: Watskeburt. Na een fijne set Comtron-nummers komen de drie jongens van De Jeugd Van Tegenwoordig het podium op. Ik verwachtte er niet teveel van. Watskeburt is natuurlijk een fantastische novelty-hit, maar de Jeugd van Tegenwoordig leek me toch meer een onehitwonder. Een 3VOOR12/Amsterdam-verslaggever was destijds bij de singlepresentatie geweest maar vond het zo slecht dat het hem niet de moeite waard leek erover te schrijven! Ze kondigen nu aan maar liefst zes nummers te gaan doen en het valt me alles mee. Het zijn natuurlijk geen grootse rappers en ik versta ze ook live de helft van de tijd niet, maar de combinatie van funky electroproductie met lichtelijk nerderig dronkemansgelal blijft nog wel langer dan één nummertje leuk, zo blijkt. Doe De Stofzuiger! en een geweldige parodie op de gevoelige rapsong a la LL Cool J's I Need Love zijn misschien wel opvolgers voor Watskeburt. Ik vermoed dat we nog niet van de Jeugd van Tegenwoordig af zijn voorlopig. Daarna Dexter, baas van het label Klakson, dat 25 juni het 5jarig jubileum viert in Pakhuis Wilhelmina. Hij werkt een set af waar visueel weinig aan te beleven valt (man achter laptop met midicontroller en Microkorg) terwijl een deel van het publiek al naar de garderobe verdwijnt en een ander deel van het publiek doordanst. De muziek is namelijk dik in orde, opnieuw nogal funky electro. Luister zelf op de site van Clone. Daar zijn al wat voorproefjes te vinden van nieuw te verschijnen werk van Dexter.