Surfmuziek is cool! Surfmuziek is altijd hetzelfde en kan tegelijk vanalles zijn; een gitaar met een schel geluid, een tremelo-arm en een versterker met de veergalm vol open, dat moet er in elk geval inzitten, en in de regel moet er eigenlijk niet bij gezongen worden. En het moet wel een beetje rocken natuurlijk. Maar als aan de basisvoorwaarden is voldaan kun je ook gerust een sirtaki of reggae "versurfen" en mag je er ook best een dwarsfluit of saxofoon ingooien. Als The Anacondas vrijdagavond hun nieuwe plaat presenteren is er officieel een hittegolf in Nederland. Een groot deel van het publiek is dus toepasselijk luchtig gekleed. Er wordt een film geprojecteerd op het doek achter het podium. We volgen een stel jongens, zo te zien midden jaren zestig, op een soort surf-wereldreis. We zien ze op brandingen van Australië tot Afrika. Over de hele wereld; zon, zee, strand, surfboards, auto's, mooie meiden...Dit alles met japanse (gok ik) ondertitels. De muziek van The Anaconda's is hier inderdaad een perfecte soundtrack bij en na afgelopen hete dagen is het nu lekker wegdromen op de golven. The Anacondas zelf moet je er eigenlijk een beetje bij wegdenken. Ze hebben niet echt veel podiumuitstraling en de onhandige aankondigingen kunnen ze beter ook achterwege laten. De eerste keer dat ik ze zag droegen ze aan het begin van het opteden allemaal slangachtige maskers. Dat werkte wel. Nu heeft alleen de keyboardspeler zo'n ding op waardoor hij er een beetje uitziet als het SM-slaafje van de rest van de band. Dat kan toch niet de bedoeling zijn ! Hij had de vorige keer ook nog een Siel syntheseizer, wat ik juist erg cool vond omdat ze relatief goedkoop en obscuur zijn en wel de juiste analoge sci-fi-geluiden voort kunnen brengen. Hij heeft nu zowaar een Moog Voyager ! Tsk... Nog meer visuele afleiding wordt verzorgd door de Devil Dolls gogo-danseressen, met op rechts de veelzijdige undergroundheldin Claudia Cowabunga (of Claudia Hek, maar dat klinkt natuurlijk al minder spannend) die ook plaatjesdraait, drumt in She Devil and The Bad Ones, en vooral bekend is van haar sexy tekeningetjes, waaronder de hoes van de nieuwe Anacondas-plaat ! In de muziek van de Anacondas valt intussen genoeg te beleven. Naast de dwarsfluit en Moogsynth, wordt de muziek ingekleurd door een gastzangeres en een saxofonist. Die saxofonist, Ben Herman, kan scheuren en piepen maar ook heel mooi spelen. Later in de nacht treedt er nog een andere saxofonist op. Als de projecties van de surfers hebben plaatsgemaakt voor fragmenten uit sexuele voorlichtingsfilms, softporno en monsterfilms uit de jaren vijftig en zestig, en het publiek danst op de fijne mix van onder andere rock 'n roll, nederbeat, exotica van de Beatclub, speelt hij mee met de plaatjes, omringt door de Devil Dolls. Als ik naar huis fiets barst er een onweer los. Ha, lekker nat worden !