Net als de vorige Vette Analoge Shit! avond in de OCCII met Soda P en Victory at Sea, was het afgelopen donderdag weer postrock wat de klok sloeg. Ditmaal drie bands die voornamelijk instrumentale, gitaar georiënteerde nummers speelden, afgewisseld met vrij monotone zang. Het uit Bordeaux afkomstige Sincabesa mocht beginnen en imponeerde vanaf de eerste klanken. Deze instrumentale band speelt zeer complexe en meeslepende rock, met continu veranderende melodieën en ritmes, wat veel bewondering oproept, maar helaas niet voldoende beklijft. Het is vooral technisch erg knap, maar nodigt niet uit om de plaat te kopen. Ponycamp speelde hierna en ging eigenlijk op dezelfde voet verder. In tegenstelling tot Sincabesa wordt er bij Ponycamp wel gezongen, al voegt dit niet zoveel toe. Ook hier draait het voornamelijk om uitgesponnen gitaarrock met veel afwisseling in ritme en melodie, maar het is allemaal een stuk minder interessant dan hun Franse voorgangers. De laatste band is het Amsterdamse Mercy Giants. Vanavond is de officiële release van hun nieuwe plaat ‘When a man drowns, he’s on his own’, al vraag ik me af hoe nieuw die écht is: op de hoes van de 10" staat dat de nummers in januari 2003 zijn opgenomen, bijna 2 jaar terug dus! Het grote verschil met de eerste twee bands is dat de Mercy Giants meer nadruk leggen op melodie. De nummers zijn meer to-the-point en daardoor meer poppy dan de voorgangers. Hierin speelt vooral de zang een belangrijke rol. Daarom is het jammer dat juist dát aspect vanavond niet goed uit de verf komt. De zang is te zacht en dus niet goed verstaanbaar, maar vaak ook gewoon echt vals. Hierdoor konden de Mercy Giants me niet genoeg overtuigen, wat erg jammer is als er een nieuwe plaat te promoten is. Omdat hun vorige twee platen erg goed zijn, heb ik de nieuw plaat tóch gekocht en ik moet zeggen dat daar de zang wel zuiver is en ook zelfs van toegevoegde waarde. Als de Mercy Giants nog wat sleutelen aan hun live geluid, dan kunnen ze misschien hun nieuwe plaat ook slijten aan een nieuw publiek. In maart treden Mono en Jimmy Barock ook nog aan in de Vette Analoge Shit! tour van Zabel, wederom in de OCCII.