Pakhuis Wilhelmina is blijkbaar nog steeds moeilijk te vinden. Het duurt erg lang voordat het publiek binnen komt druppelen en dan blijft het nog altijd een stuk leger dan je zou verwachten bij zo'n goede band als Green Hornet. Mensen, het is echt niet moeilijk ! Het is vlakbij Panama en als je eenmaal geweest bent weet je het voor altijd. Voor Green Hornet speelde donderdag ook nog de nieuwe band van Sem, bassist van Caesar, Alpaca. De drummer kennen we ook nog van Alamo Racetrack. Alpaca speelt puntige popliedjes, soms inderdaad tamelijk Beatle-achtig. De sound is die van een gitaarbandje uit begin jaren negentig en ze zijn met zijn drieen dus het blijft wat dat betreft ook op vertrouwd Caesar-terrein. Ze hebben wel twee gasten meegenomen. Ralph Mulder van Alamo Racetrack mag bij een nummertje meespelen op zijn Korg MS2000 en ze hebben nog een gast die een anti-solo mag doen op het instrument van de duivel zelf: de sopraansaxofoon. De syntheseizer voegt niet zoveel toe en die jongen die de sopraansax speelt heeft het ding vanavond waarschijnlijk voor het eerst in handen. Hij perst er met moeite steeds dezelfde drie noten uit en zelfs voor een antisolo is dat een beetje saai (Misschien volgende keer een echo eraan hangen en aan knoppen gaan draaien. Het is wel een grappige combinatie dat sopraansaxgepiep bij een gitaarband) De zang is ook nog een beetje een zwak punt bij Alpaca, maar alles bij elkaar is het wel een band om in de gaten te houden. Ze hebben al een aantal aardige liedjes en zijn niet bang om te experimenteren. Green Hornet is intussen toch wel een rock 'n roll-instituut. We worden we de laatste tijd doodgegooid met garagebands met orgel, maar deze mannen doen dat al sinds 1992. En ingekakte veteranen zijn het ook nog lang niet. Het rockt en het vlamt. De band is zeer goed op elkaar ingespeeld. Het opvallende aan Green Hornet is dat ze binnen hun beperkte bezetting; drums, gitaar en een soort vrije man die gitaar, Philicorda en mondharmonica afwisselt, een enorme variatie weten te bereiken. Ze beslaan het hele gebied tussen rock, punk, soul, blues, psychedelica. Ze klinken soms een beetje als the Blues Explosion, maar de vergelijking valt wat mij betreft uit in het voordeel van de veel gevarieerdere Green Hornet. Ze dragen ook nog een nummertje op aan the Skidmarks. Daarna draait DJ Barry net zo makkelijk Have I The Right? van the Honeycombs (Een Joe Meek-productie uit 1964 dus dat klinkt nog altijd goed !) A Town Called Malice van The Jam als Hey Ladies van The Beastie Boys. Dat het meer een popquiz wordt dan een dansavond ligt ook aan het feit dat iedereen weet dat we, in verband met geluidsregels, na 1:00, ook hier, toch weer naar buitengeveegd worden. Tja, werelddorp Amsterdam.