En tijdje terug bedacht ik dat de volgende hype wel de band zou zijn die erin zou slagen een hedendaags klinkende combinatie te maken van the Smiths en Franz Ferdinand. En vanavond staan ze op een nieuwe editie van de K-tsjoem-avond ! En ze zijn heel erg goed ! Ze heten Maximo Park en ze zijn zo Brits als wat; een stel poseurs in strakke pakken, en in de muziek klinken naast the Smiths en Franz Ferdinand ook bands als Pulp en Suede door. De zanger, die er dan weer een beetje als Nick Cave uitziet, heeft een button van Cocteau Twins op zijn pak. De arrogante presentatie past ze want alles klopt aan deze band. Het ene pakkende liedje na het andere, teksten die er toe doen, een energieke podiumpresentatie. Ze hebben in Engeland al een hit te pakken met Apply Some Pressure en het zou me niks verbazen als het volgende concert van Maximo Park niet meer in de bovenzaal van Paradiso past. Het concert is trouwens na te luisteren op 3VOOR12. Na zo'n goed begin kan de avond al niet meer stuk. De rest van de avond wordt zo wel een beetje een naprogramma, maar er zit gelukkig ook genoeg tussen om je mee te vermaken. De tweede band About Paris komt uit Amsterdam en het is een heel aardige band. Ze hebben een originele bezetting waardoor ze al een heel eigen geluid hebben. Drums, gitaar, zang en een Korg Poly 800 (met omgekeerde toetsen) Zeker in het begin van het optreden staat de syntheseizer helaas te laag in de mix. De muziek zit een beetje in tussen het postpunk en emo-idioom wat ook wel een welkome afwisseling tussen alle garagebands van de laatste tijd. Het is nog allemaal wel wat eenvorming, vooral de zang, maar dat is misschien een kwestie van tijd. Een band om in de gaten te houden ! Daarna volgen nog twee jongens met laptop. Drop the Lime verschuilt zich in een donkerbruin konijnenpak. Het lijkt me al verrekte moeilijk een laptop-act visueel interessant te houden en een konijnenpak aantrekken is dan duidelijk niet de oplossing. Het is heel even grappig, maar vervolgens is er de rest van de set nul komma nul contact met het publiek. Dat is jammer want de muziek is heel leuk, breakbeats met een voorkeur voor exotica-achtige samples, heel kleurrijk. De tweede laptop-jongen die optreedt onder de naam End, pakt het heel anders aan. Hij stuitert het hele podium over, grimassen makend, in een microfoon met distortion schreeuwend. Af en toe moet hij even achter zijn laptop weer wat nieuwe beats klaarzetten en, poing!, daar gaat'ie alweer als een ADHD-kind op speed. Hij krijgt hiermee het publiek goed mee. De muziek is weinig subtiele maar ohzo effectieve breakcore, waarop het goed dansen is !