De naam Seymour Bits roept een vergelijking op met Seymour Butts bekend onder pornoliefhebbers en kijkers van de serie de Simpsons. Hier heeft Bas Bron de naam dan ook vandaan. Het is een van de vele aliassen onder welke Amsterdammer Bas muziek uitbrengt en waarmee hij dit weekend op het Toonfestival in Haarlem speelde. Het is eigenlijk een vreemde eend in de bijt als je kijkt naar wat er verder op het toonfestival speelt, want de acts bestaan toch vooral uit rare bliepjes en kraakjes en Seymour Bits is eigenlijk rauwe elektronische funk. 3voor12/Amsterdam sprak met Bas voor zijn optreden in de Haarlemse nachtclub Stalker en vroeg waarom hij op zo’n festival komt spelen. Eigenlijk kende Bas het hele toonfestival niet, maar hij werd gevraagd door zijn boeker om hier te komen spelen. Spelen met Seymour Bits doet hij live samen met Eelko en Pepijn, Eelko van Zanten staat ook wel bekend als Roko Dragonbreath van het Amsterdamse BlackLabel. We kennen Bas natuurlijk al van zijn projecten Bastian en Comtron, maar hij vertelde ons over nog een nieuw project, namelijk Fatima Yamaha. Het is de zoveelste uitlaatklep voor zijn muziek. Hij kan zich namelijk niet binden aan één artiestennaam en één platenlabel, zo’n platenlabel kan namelijk niet zijn muziek uitbrengen in het tempo wat Bas graag zou willen. Wat betreft Seymour Bits is hij nu na een EP bij Klakson en bij Breakin’ records in onderhandeling over een platendeal in Londen voor een internationale release voor het volledige album wat inmiddels helemaal af is. Tegelijkertijd is ook al zijn album voor Comtron af, het worden drukke tijden voor Bas Bron. Wat drijft Bas bij het maken van muziek? Hij is hier vrij eerlijk in: “Ik moet het eerst zelf vet vinden dan het publiek en dan veel geld verdienen.” Qua geld verdienen kan hij er semi van leven. Over het publiek is hij ook duidelijk: “De drempel ligt hoger bij het spelen voor bekenden, en Amsterdam is wel erg klein.” Zijn droom qua optreden is om met een onbeperkt budget voor live shows met zoveel mogelijk muzikanten te kunnen spelen. Vanavond spelen ze echter met zijn drieën. Verkleed als een soort Loveboat kapitein betreed hij het podium, met Roko Dragonbreath als Batman en de derde muzikant als een soort cowboy doen ze denken aan de Village People, gelukkig is de muziek een stuk vetter. Ze laten de ouderwetse funktijden herleven. Waarschijnlijk is het publiek voor een groot gedeelte niet het publiek wat verder op Toon rond loopt, want de jazzy bliepjes en kraakjes van bijvoorbeeld Jan Jelinek eerder op de avond zijn ver te zoeken. Voor het clubvolk wat normaal in de Stalker rondloopt is het misschien ook allemaal even wennen, maar naarmate de show vordert laten ook zij zich meevoeren op de funkboot van Kapitein Bas. Als er dan ook nog twee danseressen een act opvoeren is de zaal gewonnen. Als klein intermezzo doet Roko Dragonbreath zijn nummer “Jumpin’ To conclusions” terwijl het lijkt alsof Bas Bron het podium verlaat. Even later komt hij echter terug met een soort Dracula cape aan om een toegift in te zetten, met daarbij de krakers Bonparapara en Free. Heerlijk om nog even te kunnen dansen na alle intelligente luistermuziek op Toon.