Bettie Serveert zangeres Carol van Dijk weet me door haar arrogante houding tijdens het interview in Club 3voor12 mateloos te irriteren. Ja, Bettie Serveert is geweldig en de nieuwe cd helemaal. Is het verveling omdat een nieuwe plaat weer nieuwe verplichte promotie gesprekjes oplevert. Heeft ze haar dag niet, of is ze eigenlijk helemaal niet blij met het eindresultaat van de nieuwe cd Attagirl? Jaap Boots zegt het een mooie plaat te vinden. Een mening die in ieder geval door veel aanwezige fans gedeeld wordt. Ik zelf ben niet de grootste fan, maar had in het verleden wel degelijk bewondering voor Bettie Serveert. Platen als Palomine en Lamprey komen nog steeds erg makkelijk in herinnering. Maar waar leidt de band met haar muziek op dit moment heen. In Club 3voor12 lijkt de toevoeging van wat geluidseffecten spanning in de songs te moeten brengen. Laat deze echter weg en er blijft niet veel meer dan een kaal geluid van het zoveelste gitaarbandje over. Tijdens de eerste twee nummers erger ik me voornamelijk nog aan Van Dijk vanwege haar uitstraling tijdens het interview. Maar tijdens het derde nummer krijg ik door waarom ik mezelf niet echt vermaak. Ik vind het simpelweg saai, en besluit de fans in hun waarde achter te laten en mezelf naar de bar te begeven. Wachtend op de andere bands van vanavond, die mij hopelijk meer kunnen raken. Eenmaal thuis aangekomen vraag ik me af of het daadwerkelijk zo’n vlak optreden was. Gelukkig staat de cd op de luisterpaal en kan ik op mijn gemak eens naar deze Attagirl luisteren. Het eerste wat me opvalt is echter wat me ook al tijdens de presentatie in de Desmet Studios was opgevallen. Enkele toegevoegde geluiden verhullen in eerste instantie dat de cd nergens naar een diepere laag gaat. Het gitaarwerk weet inderdaad in een enkel nummer goed los te komen van de rest, maar mag van een band als Bettie Serveert in dit stadium van hun carrière niet meer verwacht worden? Tijdens dezelfde avond dat Bettie Serveert in Club 3voor12 speelde, gaf ook Stars een interview en optreden. Deze band haalde tijdens het gesprek aan dat ze ideale muziek maken voor als je de was aan het doen bent. En om eerlijk te zijn klinkt Bettie Serveert’s Attagirl mij zo ook in de oren. De productie is goed, maar toch kabbelen de songs maar wat door. Misschien komt het door te weinig variatie, te weinig diepgang, en te weinig kracht wat er uit naar voren komt. Waar vorige plaat Log 22 soms een muur van gitaren neerzette, is Attagirl een veel rustigere plaat geworden. Soms lounge-achtig, en het nummer Versace neigt meer naar triphop. Het is een van de weinige songs die me wel weet te boeien, voornamelijk doordat hierbij wel variatie binnen hetzelfde nummer is aangebracht. Maar ondanks enkele uitzonderingen is Attagirl, hoewel zeker geen slechte cd, een plaat die te lang voortkabbelt. Jaap Boots stelde dat het wellicht een mooie laatste plaat zou zijn. Bettie Serveert bleek echter al bezig te zijn met het materiaal voor een volgende plaat. Laten we hopen dat een laatste plaat van Bettie Serveert wat gevarieerder zal zijn dan deze Attagirl.