Punk is eigenlijk helemaal niet mijn ding. Die tijd dacht ik na de middelbare school toch wel achter me te hebben gelaten. Toch heb ik me afgelopen donderdagavond in Volta laten overtuigen. Drie bandjes gaven een optreden op deze ‘Punk night’. De aftrap was door Sexbomb Nagasaki. Korte nummers, raggende gitaren, puberale teksten. Dat is mijn vooroordeel over punk en Sexbomb Nagasaki bevestigde dit. Toch speelden zij alles wel erg strak en maakte de vrolijkheid van de nummers het erg vermakelijk. Niet bepaald origineel maar leuk genoeg om naar te luisteren. Het publiek bleef voornamelijk achterin de zaal staan en ging niet bepaald los. De leeftijd om wild rond te gaan springen waren de meeste mensen dan ook wel gepasseerd. Helaas was de band zelf nog niet zo volwassen geworden. Een stuk overtuigender was de tweede band Balance. De verschijning van de zangeres in een sexy politiepakje en de rest van de band in oranje overalls geven al meteen aan dat ze graag performen. Na het eerste nummer is de sfeer in de zaal al een stuk levendiger en iedereen is perplex van het krachtige stemgeluid dat de zangeres weet voort te brengen. Als ze het publiek het bevel geeft vijf stappen naar voren te doen gehoorzaamt iedereen dan ook zonder tegenstribbelen. Hun nummers zijn redelijk hard maar erg melodieus. Snelle strakke drums en snijdende gitaren. De zangeres zorgt voor zowel gevoelige noten en dramatiek als overrompelend geschreeuw die je kippenvel bezorgt. De vergelijking met de zangeres Skin van Skunk Anansie hoor ik meerdere keren vallen. Met een boel onverwachtse wendingen, hun zelfverzekerde uitstraling en interactie met het publiek weten ze te blijven boeien en verrassen. Het was het allereerste optreden voor Balance en dit was zeker veelbelovend. De afsluiting van de avond is aan the LA Farmers. Een op het eerste gezicht jong ogende band maar ze komen met de mededeling dat dit toch echt hun laatste optreden is. Tijdens het spelen gaan ze niet erg in op het publiek maar lijken vooral in zichzelf gekeerd. De zanger en tevens bassist is degene die nog het meest de show steelt en hij zorgt ook voor wat humor tussen de nummers door. Hij springt in het rond met zijn gitaar zoals een echte rockstar betaamt en schreeuwt zo nu en dan zijn longen uit zijn lijf in de microfoon. Op een gegeven moment wordt ‘toeter’ gevraagd hun te komen vergezellen en spelen zij een erg geslaagd nummer met een trompettist wat eigenlijk ook wel het hoogtepunt is van hun optreden. Bij hun laatste nummer improviseren ze er gedurfd op los, wat helaas wel redelijk ten koste gaat van de strakheid. Een geslaagde punk night waarbij ik me absoluut geamuseerd heb. Achteraf gezien vielen de laatste twee bandjes echter niet geheel onder het genre punk, waardoor de conclusie van een positieve ervaring van punk dan toch discussieerbaar is. Maar punk of geen punk, een goeie avond was het wel!