Het Cafe Pakhuis Wilhelmina aan de Veemkade, vlak bij Panama, is het afgelopen jaar uitgegroeid tot een van de leukste plekken van Amsterdam. De eigen programmering is vooral bekend door de Hardrock Karaoke (o.l.v. Bob Fosko) en de 'tribute'-avonden, zoals enkele weken geleden de Blondie/Iggy & the Stooges-tribute met onder meer Ellen ten Damme en Bartel Bartels (die ook gedeeltelijk verantwoordelijk is voor de programmering). Aanstaande vrijdag 19 november staat een Tom Waits-tribute op het programma, met de geweldige Andre Manuel en BJ Baartmans. De avond ervoor staat Alamo Race Track nog op het podium. Naast deze programmering, die vooral draait op oude, professionele rotten uit de Amsterdamse muziekscene, is er veel ruimte voor eigen initiatieven. Eigenaars Esther en Brian laten mensen met een goed idee hun eigen avond vorm geven. Zodoende lopen de avonden uiteen van techno en electro tot popmuziek in al z'n (tegendraadse) vormen. Donderdag 11 november was het de beurt aan discorockers Melomanics uit Amsterdam/Delft en het Rotterdamse Sauna West, dat volgens de poster 'hotpop' maakt. De organisatie was in handen van MiMusic, oftewel Michelle, een 'bandjes-fanaat' die sinds kort ook in de Winston programmeert. Het was haar eerste avond in het Pakhuis Wilhelmina en met 85 betalende bezoekers zal ze best tevreden zijn. Over Sauna West had ik van tevoren wisselende berichten gehoord en dat maakten ze volledig waar. Het optreden begon geweldig met een basintro, dat mij qua geluid nogal overrompelde. Denk aan New Order, Radio 4 en Interpol. Het eerste nummer was helaas ook het enige nummer dat echt indruk maakte en de bassist bleek boven de rest van de band uit te steken, zowel qua geluid als spel. Door de saxofoon in de bezetting deed het geheel af en toe wat aan The Zutons denken. Het keyboard, dat net de scherpte miste en daardoor wat lullig klonk, en diezelfde saxofoon zorgden er ook voor dat het niveau af en toe gevaarlijk richting het niveau 'schoolband' afzakte. De ritmesectie, inclusief de felle staccato slaggitaar, zorgde er gelukkig voor dat het geheel in ieder geval bleef grooven. Toen de zanger in zijn quasi-kille steenkolen-'New Wave'-Engels 'Do you like my uniform?' begon te zingen en zichzelf daarbij half ontkleedde was de lol er echter al lang af. Vooralsnog is Sauna West niet veel meer dan een soort tweederangs Thom Revolver. De Melomanics staan op 4 december in de finale van de Grote Prijs van Nederland, naar aanleiding van hun geweldige laatste demo From the Factory. Ze spelen een voornamelijk instrumentale mix van eighties-synthpop, electro en rock. De show is inmiddels uitgegroeid tot een zeer professioneel geheel, inclusief nieuwe rode maatpakken, maar ook het grote spelplezier valt gelukkig nog steeds op. Het optreden staat werkelijk als een huis en de toevoeging van enige vocoder-vocalen (JJ) en het virtuoze gebruik van effecten van gitarist Guido houden de boel constant spannend. Zijn verrassende toevoeging van slide-gitaar aan deze muziek is zelfs vernieuwend te noemen en zorgt mede voor het eigen gezicht van de Melomanics. Enige punt van kritiek: in het Pakhuis is het geluid zo vet en de show zo zelfverzekerd, dat het soms bijna gelikt word en je de rammelende charme van weleer af en toe een beetje mist. Ze worden gewoon steeds beter. Drummer Benny mept de Beats strakker, JJ tovert de stuwende eigties-synthgeluiden geconcentreerd uit z'n apparatuur en het publiek dat voor het podium uit z'n dak gaat heeft het laatste woord: Shut up and dance motherfucker!