Wildeburg hervindt zichzelf en zijn bezoekers

Op zaterdagmiddag fris aan komen lopen, dat is natuurlijk een beetje valsspelen. Iedereen om je heen heeft er dan al minstens een dag en een nacht opzitten, en als ze er een beetje zin in hadden zelfs twee. Nieuw dit jaar is de officiële pre-party van Wildeburg op donderdag. Slim om ‘s avonds programma aan te bieden op een deel van het terrein, want de meeste mensen zijn er dan toch al. Je kunt het beste donderdagochtend heel vroeg arriveren met je bolderkar, anders zou je zomaar eens tussen de bamboestengels in de greppel bij Radio de Koperen Hond kunnen liggen (en dan natuurlijk heel het weekend geen oog meer dicht doen). Dit is dan ook meteen de bizarre, kolderieke verzamelplek voor iedereen die na de eerste nacht zeker niet naar bed wil. Niet gek dat er vroeg gepiekt is, met namen als Passion DEEZ en Soul Mass Transit System die hun plekkie op het Strand helemaal vol te weten draaien met elk een USB die nog net geen vlam vat. Anz doet dat op zondag nog eens vakkundig over.

Het surrealistische festivalterrein nodigt uit om te blijven verkennen, ook al is je stappenteller al lang en breed uitgespeeld. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het staat wel ergens. Een vuurwerkshow op het Vuurtorenstrand waar bakken met vlammen naar beneden kieperen, een ‘ontprikkelzone’ waar bewierookte massages muzikaal worden begeleid door keiharde baile funk, zwevende piano’s hoog boven je hoofd en waanzinnige lichtinstallaties vliegen je om de oren. Het is veel, maar alle liefde en aandacht die er in dit festival gestopt wordt, zie je op deze manier terug. Dat straalt over op de dj’s, waarvan de meeste zichtbaar genieten van het draaien hier, en uiteindelijk naar de bezoekers. Er zijn nergens opstootjes en alles loopt soepel en zonder lange rijen. Als we eerlijk zijn, is dat wel wat een festival een goede of slechte ervaring maakt, buiten de kwaliteit van de line-up en het meenemen van de juiste vrienden.

Veel grote vriendengroepen vormen op Wildeburg dan ook samen een geheel. Iedere stage trekt zijn eigen groep mensen aan. Bij de Duinpan, geen toeval deze naam, zie je veel Ajax-shirts, eentje van VPRO Flowerboy, en veel gorpcore met daaronder witte sokken in zwarte loafers. Nét onhandig om het hoge duin bij een van de meertjes (met enorme glijbaan) mee op en af te moeten klimmen, maar fashion is veel waard dit weekend. Dit is hoe je jezelf onderscheidt, in ieder geval van iedere andere vriendengroep. Zelfs hier worden best wat Keinemusik-sjaaltjes gespot, maar clubkid angelboy vuurt een percussieve set op de zijden doeken af die qua intensiteit niet verder van het Duitse collectief af kan liggen. Het is ERG druk in de Duinpan op zaterdag. Deze knalbijeenkomst sluit naadloos aan op ‘raptor house’ icoon DJ Babatr, de hardwerkende Venezolaan die sinds een tijdje is doorgebroken, met een beetje hulp van producer Nick Léon die de banger ‘Xtasis’ met hem maakte. Na een kwartiertje dropt hij een wilde edit van ‘Camargue’ van CJ Bolland, die hier zelf later met Mary Lake zal draaien. Later horen we ook de super-virale ‘What’s A Girl To Do’ remix van IsGwan. Geen dj is hier te groot voor een echte hit.

Erg voordelig is het mooie weer dit jaar. In 2019 was de druk op kaarten zo groot dat er met een lotingsysteem moest worden gewerkt, maar recenter heeft organisator Kultlab een paar jaar op rij dikke pech gehad. Een afgelaste festivaldag door storm en een mega modderbad waren voor de afgelopen twee edities een grote domper. Je merkt aan alles dat Wildeburg 2025 voor het onafhankelijke collectief een flinke oppepper is; de mojo is helemaal terug. Vooral op zondag is de energie overal bijzonder goed, wellicht omdat de knaldrang er dan al uit is en het weer gewoon om een gezellig dagje festivallen gaat. Dit is ook de enige dag waar je losse tickets voor kunt kopen. Wat opvalt is dat de muziek bijna overal (behalve bewust bij DVS1, natuurlijk) euforisch klinkt. Het lijkt een soort escapistisch motief te hebben: als het goed gaat met de wereld zoeken mensen zelf het duister op, en in tijden zoals nu hebben we gewoon écht heel veel bangers nodig om even niet aan de moeilijk te verkroppen realiteit te denken. Aan die behoefte wordt over bijna het gehele, enorme terrein voldaan. 

Artiesten als Kyle Starkey en Entasia die op een afgeladen De Helling draaien, surfen natuurlijk op de piek van die golf aan door hardhouse opgewekte serotonine. Dit geldt ook voor de secret verrassingsact Benwal b2b KETTAMA, die op Wildeburg hun back-to-back-debuut maakt. Het zoemde natuurlijk al dagen rond, en net als een mug die jou niet aan ziet komen, komt deze set bij sommigen als een enorme klap binnen. ‘Désenchantée’ van Kate Ryan klinkt hier door de speakers (wellicht omdat ze laatst een beetje viraal ging met het spelen van dit nummer op het Belgische festival Paradise City), en ook APRD’s remix van Milolaathetlukken zijn ‘Bordeelsluipers’ popt helemaal off. Dit nummer ging laatst viraal nadat het gedraaid werd op Extrema Outdoor. 

Het is wel een staaltje spierballen, hoor, maar hoe goed valt dat hier?! De talloze zwarte laarzen onder jeans shorts stampen de polder nog maar eens goed aan. Deze twee immens populaire aanvoerders van FC ‘Wij Willen Lekker Gaan’ volgen Silva Bumpa en Emvae & Moxes op, waarvan dit laatste dj-duo gewoon afsluit met Tim Berg's (Avicii!) track ‘Seek Bromance’. Nou ja, die bromance wordt zichtbaar gevonden. Iedereen zingt hem ook gewoon mee, en hoewel we niet op Tomorrowland staan, is dat toch ineens best een emotioneel moment. Is EDM dan nu officieel geen vies woord meer? Hier even niet. Dit is schaamteloos genieten.

Chris Stussy draaide de dag ervoor al een set van drie uur op de Helling (toch een beetje de mainstage) die alleen maar beschreven kan worden met ‘Up the Stuss’. Ook hij kreeg elke hand (één per persoon) in de lucht. Voor een festival als Wildeburg is dit wel echt een mega naam, en hij mag dan ook drie uur draaien. Net als de grote hallen die hij normaal bespeelt, is het hier ook kneiterdruk. Toch blijft het nog steeds best wel goed te doen. Dat komt omdat Wildeburg probeert geen echte mainstage of headliner te verkopen, al voelt het op momenten als bij the Stussmeister dus wel zo. De keuzestress neemt wel toe, want al het muzikaal geweld staat op deze manier tegenover elkaar geprogrammeerd.

Zo is het lastig kiezen tussen al deze dj’s en live-acts die op Wildeburg staan. Loop helemaal naar een uithoek van het terrein en je stuit op de Down The Rabbit Hole-achtige Wildlive-stage. Hier kun je op vrijdag acts als Gotu Jim en Jungle by Night zien, MEROL op zaterdag, en Prins S. en de Geit op zondag. Deze acts leunen sowieso op elektronische muziek, maar met pakkende, uitgeslepen intro’s en outro's zie je hier ook zelfs hele raves ontstaan. De energie is ontembaar elke avond, wat toch een heerlijk gevoel moet zijn voor deze acts van eigen bodem. En dat Dio ook nog The Opposites op het podium krijgt voor ‘Dom, Lomp & Famous’, laat precies zien waar hier behoefte aan is.

Meer livemuziek vind je bij de Kas (zichtbaar gesponsord door een groot biermerk), waar Nathan Kofi zijn debuut als live-act maakt. Afgelopen december verscheen zijn eerste studio-album en nu lijkt hij door te willen pakken, waar de show op zaterdagmiddag het startschot van is. Het risico van live spelen is dat er soms technisch wat mis kan gaan, maar dat is natuurlijk ook de charme van zo’n optreden. De show staat nu, en heerlijk de dag in- of uitglijden is hier een gegeven. Legowelt speelt hier straks een ‘haunted synthesizer circus’ na Baby’s Berserk, wat laat zien dat Wildeburg ook leftfield durft te gaan tussen dj’s die precies weten wat nu goed werkt bij het grote publiek. 

Soms is de laatste dag van zo’n non-stop festival (want slapen doen we maar op …) een langzaam uitdovende kaars, maar bij het verstopte discobosje De Achtertuin brandt het vlammetje nog. Die vuurspuwende kunstwerken verderop zijn een letterlijke metafoor voor de muziek die hier door de Funktion-One speakers klinkt. Na een spannende set van opkomend talent Storm Mollison is een absoluut hoogtepunt de nu op Ibiza wonende producer, labelbaas en dj Chloé Caillet. Op het Spaanse eiland probeert ze de nachtcultuur terug te claimen voor queermensen, waarmee het eigenlijk allemaal begon. Het is grappig, want in dit Achtertuinbosje is deze vibe direct merkbaar – een schril contrast met de spierballen van een stukje verderop. Sluit je set dan af met ‘Blue Monday’ van New Order (ook gehoord bij BSS) en de armpjes met kippenvel toveren zich tevoorschijn. Dat herhaalt zich nog eens als ‘future house’ posterboy salute zijn dynamische set en daarmee het festival op dit podium afsluit met ‘Two Months Off’ van Underworld; wat een geweldige track om wat emotie los te trekken!

Natuurlijk was er ook nog trance, bass, en hiphop: want dat is het hele punt van Wildeburg. Zoek en gij zult vinden. De Baan maakt overdag ruimte voor artiesten als Josbros en sor, en in de nacht ruim baan voor een hele andere doelgroep. In plaats van dat het Ochtendgloren (lees: de graveyard shift) zoals vorig jaar op de Helling plaatsvindt, is het nu bij deze, meer beschutte stage te doen. Hierdoor voelt dit tijdslot van zes uur ‘s ochtends tot twaalf uur ‘s middags al meteen een stuk minder grimmig. Gelegenheidsduo Elias Mazian en Tsepo geven in deze uitgerekte set op zondagochtend een dosis liefde mee die je snel laat vergeten dat het eigenlijk heel laat is. Het blijkt een succesformule om deze twee samen de nacht aan de dag te laten plakken. De dag erna hoor je nog mensen roepen hoe erg dit de moeite waard was. Dat slaapgebrek haal je later dan maar weer in; we moeten door. En als jij dat niet wil, dan je buurman met speaker ter grootte van een koelkast wel.